Gewilde Bybelverse vanaf Лк 17

Deel

Вара тӹдӹлӓн келесен: «Кӹньӹл дӓ ке, тӹньӹм ӹнянӹмӓшет ытарен».

Тӹлӓнет шӱмбелет кечеш шӹм гӓнӓ сулыкым ӹштӓ дӓ кечеш шӹм гӓнӓ, тӹнь докет пӧртӹлӹн, ”мӹнь вуйнамат ылам” манеш гӹнь, тӹдӹм простьы».

Нӹнӹ логӹц иктӹжӹ, пареммӹжӹм ужмыкы, мӹнгеш толын. Улы юкын Йымым лӹмлештӓрен, Иисусын ял анзылан тӹдӹ кымал вазын дӓ таум ӹштен. Ти эдем Самари гӹц ылын.

Ӹшкӹмдӓм тӹшлӹдӓ. Тӹньӹн шӱмбелет тӹлӓнет сулыкым ӹштӓ гӹнь, тӹдӹлӓн шижтӓрен попы. Сулыкшы гӹц карангеш гӹнь, простьы.

Иисус ядын: «Лун агыл ма иреэмӹнӹт? А молы ӹндекшӹжӹ кышты ылыт?

Господь келесен: «Тӓмдӓн ӹнянӹмӓшдӓ хоть горчица нӱшмӹ нӓрӹ лиэш дӓ теве ти смоква пушӓнгӹлӓн ”Важге лӓк дӓ тангыжыш ванжы!” маныда ылгецӹ, тӹдӹ тӓмдӓм колыштеш ыльы.

Кӱ ӹшке йӓнгжӹм переген кодаш цаца, тӹдӹ йӓнгжӹм ямда. А кӱ тӹдӹм ямда, ӹшкӹлӓнжӹ тӹдӹм ытарен кода.

А ӹшке тыменьшӹвлӓжӹлӓн Иисус келесен: «Аздарымаш толде ак керд, но кӱ гач толеш, тӹдӹлӓн ойхы! Ти изирӓквлӓ логӹц иктӹжӹм тӧр корны гӹц аздарен карангдышым, шӱшкӹжӹ вӓкш кӱм сӓкен, тангыжыш шуат гӹнь, тӹдӹлӓн яжорак лиэш ыльы.

Ной годым кыце ылын, тенгеок Эдем Эргӹ годымат лиэш. Ной ковчегӹш шӹцмӹ кечӹ якте качкыныт, йӱнӹт, ӹдӹрӹм нӓлӹнӹт, марлан кенӹт. Тӹнӓм потоп ылын дӓ цилӓм пӹтӓрен.