Gewilde Bybelverse vanaf ലൂക്കോച്ചു 15

Deel

അങ്ങാണെ നിനേച്ചൊണ്ടു അയിനു പല്ല അയിനിന്ത ആ നാടു ബുട്ടുകാന്റു അയിന്റ അപ്പെനാത്തെക്കു മടാങ്കിപോനയ്. അയിന്റ അപ്പെയ് പല്ല തന്റ മഗെയ് ബന്റെനെ ദൂരത്തിന്തെ മെലേഞ്ചിച്ചു അദുക്കു പല്ല അയിനെകണ്ടു ബാറുകത്തിനയ്. അദു പല്ല ഓടിപോച്ചു തന്റ മഗേനെ കോത്തുപുടിച്ചൊണ്ടു അയിനെ പല്ല മുത്തിത്തു.

എന്നെഗെന്റെങ്കി എന്റ ഈ മഗെയ് ചത്തുപോനചാദി ഇന്തയ്. എന്റെങ്കി അയിങ്കു പിന്നെമു ഉഗിരുപുറാന്തുകീന്റൊയ്. ഏനെ തപ്പിപ്പോയിന്തയ്. എന്റെങ്കി ഇപ്പൊ ഏനെ കണ്ടുകിട്ടികീന്റൊയ്’ എന്റു പല്ല പറേഞ്ചു. അദു പറേഞ്ചപല്ലെതന്നെ പല്ല അയിര ചെയിദരു. അയിര പല്ല ആടിമദിച്ചു അയിച്ചിരിപടുവ തൊടാങ്കിനരു.

അങ്ങാണെതന്നെ ആഗത്തമനാത്തിനെ ബുട്ടുതിരിഞ്ച തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പെദു നേരുകാറെരളെ നിനേച്ചൊണ്ടു അയിച്ചിരിപണ്ടെനെമുകാട്ടി പാപ്പ ചെയിന്റ ഒരു മയിച്ചെയ് തന്റ ആഗത്തമനാത്തിനെ ബുട്ടുതിരിവടെക്കു ചൊറുഗത്തികീന്റ ഈച്ചിര അദിഗമായി അയിച്ചിരിപടുവു എന്റു നാനു നിങ്കടൊന്റ പറേന്റെയ്.”

നാനു ഊടിന്തു എന്റ അപ്പെനാത്തെക്കു മടാങ്കിപോച്ചു അദുന്റൊന്റ പറേവെയ്: ‘അപ്പാ, നാനു ഈച്ചിരന്റൊന്റമു ഇഞ്ചൊന്റമു പാപ്പ ചെയിദുകീന്റെയ്.

ആ മഗെയ് പല്ല അപ്പെന്റൊന്റ ഇങ്ങാണെ പറേഞ്ചയ്: ‘അപ്പാ, നാനു ഈച്ചിരന്റൊന്റമു ഇഞ്ചൊന്റമു പാപ്പ ചെയിദുകീന്റെയ്. അയിനെകോണ്ടു ഇഞ്ഞിതൊട്ടു ഇഞ്ച മഗേനെന്റു പറേവ നാനു ആരുമല്ല.’

“നിങ്കളിലി ഒരുത്തെങ്കു നൂറു ആടുവ കീന്റൊരു എന്റു നിനേമി. ആ ആടുവളിലി ഒരു ആടുനെ കണ്ടുബാരക്കി അയിനു തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പെദു ആടുവളെമു മന്റത്തി ബുട്ടുകാന്റു തപ്പിപോനവൊളെ കിട്ടിന്റബരെ അവോളെ തടാക്കികോണ്ടു പോഗദിപ്പൊനോ?