Gewilde Bybelverse vanaf മത്തായി 27

Deel

ഒരുവോളെ മൂണാം മണിയായെ നേരം ഏശു, “ഏലീ, ഏലീ, ലമ്മാ ശബക്കത്താനി” ഒൺ ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്തെ. “എൻ തെയ്‌വമേ, എൻ തെയ്‌വമേ, നീ എന്നെ കയ് വുട്ടതെന്ത്” ഒൺ താൻ ഇത്തിലെ പൊരുൾ.

അന്നേരമേ തെയ്‌വ ആലയത്തിൽ തൂയ്‌ക്കിട്ടിരുന്തെ തിരച്ചീലെ മീതിരുന്ത് അടിവരേക്ക് കിഞ്ച് ഇരണ്ട് പങ്കായെ; പൂമി കുലുങ്കി, പാറകാട് പുളന്ത്, മടകാട് തുറന്ത്, ചത്ത് മൺമറഞ്ചെ ചുത്തമാനവേരാ ഉടമ്പുകാട് പലേതും ഉശിരോറി എന്തിയെ.

ഏശു പിന്നേം ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്ത് ഉശിരവുട്ടെ.

ശതാതിപനുക്കും ഏശുവെ കാവൽ കാത്തു നുണ്ണെ പടയാളികേക്കും അങ്ക് നടന്തെ പൂമി കുലുക്കമും നടമായെ കാരിയങ്കാടാം കണ്ടവോളെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് “മെച്ചക്കമാ ചെൻ തെയ്‌വ മകൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

ഒരുവോളെ മത്തിയാനം പന്നണ്ടാം മണി നേരമായവോളെ തേശം ബൂറാ ചരിയാനെ ഇരുട്ടായെ; അത് മൂണുമണി നേരം വരേക്ക് നുണ്ണെ.

പീലാത്തോശ് അവറകാക്ക്, “ഒണ്ണാ കിരിശ്‌ത്തുവെന്നെ ഏശുവെ ഏൻ എന്തെ ചെയ്യോണും?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “അവനെ ശിലുവേൽ തറയ്‌ക്കോണും” ഒൺ എല്ലാരും കുലവയാ ചൊല്ലിയെ. ഒണ്ണാ പീലാത്തോശ് അവറകാൽ, “അവൻ ചെയ്യെ കുത്തം എന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ പിന്നേം “അവനെ ശിലുവേൽ തറയ്‌ക്കോണും” ഒൺ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.