Gewilde Bybelverse vanaf ԵԼՔ Գլուխ Ը

Deel

Արարին նոյնպէս եւ գէտքն կախարդութեամբքն իւրեանց հանել մուն, եւ ոչ կարէին. եւ եղեւ մուն ի մարդ եւ յանասուն։ Եւ ասեն գէտքն ցփարաւոն. Մատն Աստուծոյ է այդ։ Եւ խստացաւ սիրտն փարաւոնի, եւ ոչ լուաւ նոցա, որպէս եւ խօսեցաւ Տէր։

Ե ւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մուտ առ փարաւոն եւ ասասցես ցնա. Այսպէս ասէ Տէր. Արձակեա զժողովուրդ իմ, զի պաշտեսցեն զիս։

Իբրեւ ետես փարաւոն եթէ եղեւ դիւրութիւն, ծանրացաւ սիրտ նորա եւ ոչ լուաւ նոցա, որպէս եւ խօսեցաւ Տէր։

Ապա թէ ոչ կամիս դու արձակել, ահա ես հարից զամենայն սահմանս քո գորտիւ։

Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ասա ցԱհարոն, թէ Ձգեա ձեռամբ քով՝՝ զգաւազանդ եւ հար զհող երկրիդ. եւ եղիցի մուն ի մարդ եւ յանասուն, եւ՝՝ յամենայն երկրիդ Եգիպտացւոց։

Եւ արար Տէր այնպէս. եւ եկն շանաճանճ բազում ի տունս փարաւոնի եւ ի տունս ծառայից նորա եւ յամենայն երկիրն Եգիպտացւոց. եւ սատակեցաւ երկիրն ի շանաճանճէ անտի։