Gewilde Bybelverse vanaf ЛукӀа 17

Deel

Къарагъ, вач, ви иманди вун хиласна.

Ада йикъа иридра ваз акси яз гунагь крар авуртӀа ва, иридра ви патав атана, мад туба авуртӀа, вуна адалай гъил къахчу.

Абурукай сад, вич сагъ хъхьана акурди, элкъвена хтана. Ада ван алаз Аллагьдиз шукурар авуна. Ам Исадин кӀвачерик ярх хьана, адаз «Вун сагърай» лагьана. А кас чувуд ваъ, самариятви тир.

Мукъаят хьухь, ви стхади гунагь жедай са кар авуртӀа, вуна адаз туьнбуьгь ая. Ада туба авуртӀа, вуна адалай гъил къахчу.

Исади адавай хабар кьуна: – Бес михьи хъхьайбур цӀуд кас туширни? Амай кӀуьд кас гьинава?

Реббиди лагьана: – Квехъ финдин твар кьванни са гъвечӀи иман аватӀа, тутун тараз куьне «Жуван дувуларни къахчуна фена гьуьлуьз гьахь», – лагьайтӀа, ам куь чӀалаз килигда.

Вуж вичин чан хуьз алахъзаватӀа, адавай ам къакъудда, ни вичин уьмуьрдилай гъил къачуртӀа, адан чан сагъни жеда.

Исади Вичин тилмизриз лагьана: – Инсан рекьяй акъуддай затӀар дуьньяда тахьун мумкин туш, амма абур ни арадал гъизватӀа, гьадаз гуж жеда. ГьакӀан гъвечӀи инсанрикай сад рекьяй акъудзавай кас гарданда регъуьн къван туна гьуьлуьз вегьейтӀа, хъсан я.

Нуьгьан девирда гьикӀ хьанатӀа, Инсандин Хва элкъвена хтай девирдани гьакӀ жеда: Нуьгьан девирда, ам гимидиз акьахдалди, вирибуру незвай, хъвазвай, папар гъизвай, гъуьлуьз физвай, амма дуьньядал яд акьалтна – вири терг хьана.