Blywende Hoop预览

Roep Uit in Geloof

Lees: 1 Samuel 1:1—2:10; 2:18–21

SOAP: 1 Samuel 1:15–16

Maar Hanna het geantwoord: “Nee, Meneer, ek is maar net 'n vrou wat diep terneergedruk is. Ek het nie wyn of bier gedrink nie. Ek het my hart uitgestort voor die Here. Moet tog nie dink ek is 'n slegte vrou nie. Dis oor my groot smart en leed dat ek so lank bly praat het.”

Oordenking

Hanna was baie hartseer. Nog 'n jaar het verbygegaan en haar hoop om kinders te hê is steeds nie verwesenlik nie. In plaas daarvan om haar hartseer in kos of drank te verdrink, in plaas daarvan om raad of oplossings by ander vroue te soek, in plaas daarvan om haar aandag af te lei met die feesaktiwiteite, het Hanna tyd in gebed deurgebring. Terwyl sy gebid het, het Hanna God gevra vir die een ding wat haar hart die meeste begeer. Hanna het nie haar pyn vir God weggesteek nie. Sy het haar geloof gewys deur die manier waarop sy na Hom geroep het. Haar krete dui daarop dat sy in God se goedheid en trou teenoor haar geglo het, al het sy nog sulke diep verlange en onvervulde begeertes gehad. As Hanna nie in God se karakter geglo het nie, dat Hy haar situasie kon of sou verander nie, sou sy nie gevra het nie. Haar versoeke het haar hoop getoon en haar gewilligheid om op God se antwoord te wag. Wat vir Hanna onmoontlik gelyk het, was vir God moontlik. Hanna het so desperaat gebid dat die priester gedink het sy is dronk. Haar geloof is nie deur haar hartseer oorskadu nie; in geloof het Hanna God gevra vir die grootste begeerte van haar hart.

Nadat Hanna tot die Here geroep het, het sy nie meer hartseer gelyk nie. Sy het vrede gevind deur haar hart uit te stort by God, aan die enigste Een wat haar situasie kon verander en haar kon gee waarvoor sy gehoop het. Hanna se hoop op God se krag, karakter en vriendelikheid het daartoe gelei dat sy haar hart voor Hom uitstort. Haar begeerte was vir 'n kind, en haar hoop was gewortel in die Een wat aan haar begeerte kon voldoen. As ons hoop daarop is dat ons begeerte vervul word, sal ons dikwels teleurgesteld wees. As ons hoop egter in die Een is wat aan ons begeertes voldoen, kan ons voortgaan om hoop te hê, ongeag die uitkoms van ons situasie.'n Geloof wat glo dat God net in ons behoeftes sal voorsien, is een ding, maar 'n geloof wat glo dat God ook vir ons goeie gawes wil gee, is 'n ander. Hanna het nie 'n geloof gehad wat verwag het dat God haar net die minimum sou gee wat nodig is vir oorlewing nie. Sy het vertrou op God se vermoë en gewilligheid om uit sy vrygewige genade vir haar oorvloedige goeie gawes te gee. Kom ons plaas ons hoop op Hom en sy genadige antwoord, maak nie saak wat dit mag wees nie.