Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Мк 14

Pín

Тудо ойлен: «Авва! Ачай! Тый чыла кертат. Тиде чашым Мый дечем кораҥден наҥгае, но тек Мыйын шонымо семын огыл, а Тыйын шонымет семын лиеш».

Алгаштаралташ огыл манын шекланыза, кумалза. Чон чулым, но кап вийдыме».

Тыланда чынак ойлем: уло тӱня мучко, кушто гына Поро Уверым каласкалаш тӱҥалыт, тыгак тиде ӱдырамашын мом ыштымыж нерген ойлаш да шкенжым шарнаш тӱҥалыт».

Тудо манын: «Мыйын чонем колышаш гай ойганен. Тыште лийза да ида мале».

Кочмышт годым Иисус киндым налын, благословитлен, тодылын, тунемшыж-влаклан пуэн да каласен: «Налза, кочса. Тиде – Мыйын Капем».

Вара чашым налын, тауштен пелештен да нунылан пуэн. Чыланат тушеч йӱыныт. Иисус ойлен: «Тиде – Мыйын шуко еҥ верч йоктарыме у сугынь Вӱрем.

Иисус нунылан ойлен: «Чылан те Мый дечем тиде йӱдым кораҥыда. Возымо: ”Кӱтӱчыжым перен шуэм, да шорык кӱтӱ шалана”.

Кынелза, каена: теве Мыйым ужалыше лишемеш».

Иисус вашештен: «Тыланет чынак ойлем: таче, тиде йӱдымак, агытан кок гана муралтымешке, тый кум гана Мыйын нерген ”Тудым ом пале” манат».