Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ مَرقُس ۱۴

Pín

اون اَطو بوگفته: «اَبّا، پئر، همه چی ترِه ایمکأن دأره. اَ جامَ می جأ دورَ کون، ولی نه می خوأستٚ اَمرأ بلکی تی ایراده اَمرأ.»

بیدار بِئسید و دوعا بوکونید کی وسوسه دورون دئنکفید. روح موشتاقه ولی جسم قوّت نأره.»

آمین شمرَ گم، تومامٚ دونیا دورون، هر جا انجیل موعظه ببه، اَ زنأکٚ کارم اونٚ یادٚ وأسی نقل کونیدی.»

و اوشأنَ بوگفته: «جٚه غم و غورصه کرأ مردَن‌درم. هَیه بِئسید و شیمی حواس بمأنه.»

هوطو کی غذا خوردَن‌دیبید، عیسی نانَ اوسأده، خودایَ شوکر بوکوده، نانَ پارَه کوده و فأدَه شاگردأنَ و بفرمأسته: «فیگیرید، اَ نان می جانه.»

بأزین جامَ اوسأده، شوکر بوکوده، فأدَه اوشأنَ و همه‌تأ اونٚ جأ بوخوردید. بأزین اوشأنَ بوگفته: «اَ شرابم می خونه، تازه عهدٚ رِه کی خیلی‌یأنٚ وأسی فیوِه.

عیسی اوشأنَ بوگفته: «تومامٚ شومأن لغزش خوریدی چره کی خودا کلامٚ دورون بینیویشته بوبوسته: ‹چوپأنَ زنم و گوسفندأن پراکندَه بیدی.›

ویریزید بیشیم. هسأ اونی کی مرَ خیانت کونه جٚه رأ فأرسه.»

عیسی اونَ بوگفته: «آمین ترَ گم کی ایمروز، اَصن هَه ایمشب، قبلٚ اَنکی خروس دو وار بخوأنه، تو سه وار گی مرَ نشنأسی!»