Karanlıkta Ezgi Söylemek: Kutsal Yazılar'daki Ezgilerde Umut BulmakÖrnek

Bir Güç Ezgisi

Kör olmak dünyadaki birçok insanın en büyük üç korkusundan biridir. Sorunları kendi ellerime almadığım sürece farklı olmanın yalnızlığa ve üzüntüye yol açabileceğini erken yaşta öğrendim. Daha iyi bir hayat yaratmak bana kalmıştı. Makyaj yapmaya, kıyafetleri ütülemeye, yemek pişirmeye veya evi temizlemeye çalışırken bunların hepsinin beni geleceğe hazırladığını biliyordum.

Her yeni görevde ustalaşmak, aklıma koyduğum hemen her şeyi yapabileceğime ve bunu yapma isteğimin, vizyon sahibi bir dünyada gelişmeme yardımcı olacağına dair bana güven verdi. Ancak bu tür içsel cesaretle ilgili bir sorun var. Bir noktada biter.

Dünyadaki yerinizi kazanma ve koruma işi, sonunda tüm gücünüzü tüketen amansız, sonsuz ve yorucu bir uğraştır. Sonra bocalarsınız ve kendinizi başarısız hissedersiniz. Cesurca toparlanmaya çalışıyorsunuz ama yine başarısız oluyorsunuz.

Kimse zayıf olmak veya zayıf olarak düşünülmek istemez. Ancak hepimiz zorluklarla karşı karşıyayız ve hepimizin zayıf yönleri var.

Hanna, Tanrı'yla kırılganlık içinde buluşmanın güzel bir örneğidir. Ailesinin Şilo'ya yaptığı yıllık hac ziyaretinde çadıra girdi, ancak bu sefer derin bir üzüntü ve gözyaşı dökerek, yüreğini Rab'be döktü (1. Sam. 1:10). İçinde bulunduğu duruma boyun eğip yine de sadece övgüde bulunmadı. Acı çeken yüreğini RAB'be getirdi ve kendisini en çok üzen şey, çocuğu olmaması hakkında tutkuyla dua etti.

Zayıflığında Rab'be gitti ve arzusunu, değişimi getirebilecek tek Kişi'ye sundu.

Hanna yalnızca bir oğul için dua etmedi. Aynı zamanda Tanrı'ya onu esir tutan endişeyi ve acılığı da verdi. Hanna en derin özlemlerini, en derin üzüntüsünü ve en derin karanlığını Rab'be yükledi. Yüreğinin derinliklerinde ne varsa onu yaratan Tanrı'ya verdi.

Artık aralarında hiçbir duvar kalmamıştı. İtiraflarda, ağıtlarda ve Hanna'nın duasını sunuşunda Tanrı'nın güçlendirmesinin başladığını görüyoruz.

Tanrı'nın gücüyle yaşamak için her gün mücadele etmemin nedeni, bunun zayıf olmayı kabul etmem gerektiği anlamına gelmesidir. Körlüğün benim en büyük engelim olduğunu düşünseniz de, içsel zayıflıklarım çok daha zorlayıcıdır. Benim gibi azimli bir "göstericinin" en büyük zayıflığı nasıl algılandığım konusunda endişelenmemdir. Yine de Mesih'teki kimliğimde rahatladıkça gerçek gücü buluyorum.

Bu durum gerçek hayatta nasıl oluyor? Bu, kendime Rab'bin beni gördüğü gibi, O'nun çok sevdiği kızı, Mesih'in çarmıhtaki tamamlanmış işinin alıcısı olarak bakmaya çalıştığım anlamına gelir.

Başkaları zayıf olduğumu düşünüyorsa sorun değil. Haklılar; hayatımı tek başıma sürdüremem ve bu gerçeğe olan güvenim giderek artıyor.

Düşünme: Rab'be vermeniz gereken hangi arzularınız var? Nerede O'nun gücüne değil de kendi gücünüze güveniyorsunuz? Bugün, O'nun varlığını derinden hissetmenizi sağlamasını ve her şeyde, hatta en derin arzularınızda bile O'na güvenmeyi size öğretmesini O'ndan isteyin.

Kitap hakkında daha fazla bilgi için lütfen burayı ziyaret edin.