Karanlıkta Ezgi Söylemek: Kutsal Yazılar'daki Ezgilerde Umut BulmakÖrnek

Bir Zafer Ezgisi

2008'in ilk aylarında anneme üçüncü aşama meme kanseri teşhisi konuldu. Hepimiz bu habere hazırlıksız yakalandık. Yoğun yan etkileri olan çok sayıda güçlü kemoterapi alacaktı. Sonra ameliyat. Sonra daha fazla kemoterapi ve son olarak radyasyon.

Karanlık, korkutucu ve berbat bir dönemdi. Pek çok umut dolu ezginin yazarı olan ben umudumun ve huzurumun azaldığını hissettim.

Carol Teyze sahneye çıktı. Bu durumdan duyduğu üzüntüye rağmen, bize önümüzdeki birkaç ay boyunca fırtınayı atlatmamızı sağlayacak zafer ezgileri öğretmeye başladı. Sevinç kelimesinin çağrıştırdığı gibi hafif ve yumuşak olmasalar da, bugünlerde onlara "sevinç ezgileri" diyor. Bunlar, acı ve şüphenin ortasında bizi umuda çağıran, incelikle yazılmış güçlü övgü nakaratlarıdır.

Hayatın fırtınaları sırasında zafer ezgileri söylemek ne anlama gelir? Hepimiz zaman zaman kendimizi karanlıkta buluruz. Aslında ruhlarımızda her zaman düşük seviyeli bir fırtınanın koptuğunu düşünüyorum. Kaygı, huzursuzluk ve korku akıl sağlığımızı tehdit eder ve sevincimizi azaltır.

İster küresel bir salgın, huzursuzluk olsun, isterse geleceğin neler getirebileceğine dair artan panik olsun, dünya bize yeni korkular getirmenin yollarını bulma konusunda becerikli görünüyor.

Sıkça bu korkular bizi felç ediyor. Tanrının bizden ne yapmamızı istediğini bilmediğimiz için hareket etmiyoruz. O'nun bizden ne yapmamızı istediğini veya en azından nereden başlayacağımızı gerçekten bildiğimizi öğrenmek beni çok mutlu etti. Yıllardır bize anlatıyor.

İsrailliler için, halkının yaşama yollarını dikkatlice ortaya koydu ve İsa bunları daha sonra kısa ve öz bir şekilde özetledi: “Tanrın Rab'bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.… Komşunu kendin gibi seveceksin” (Mat. 22:37, 39).

İsrail'in bir kralı olmadan önceki günlerde İsrail'in bir hakimi olan Debora bunu biliyordu. Tanrı'yı ​​tüm yüreğiyle sevdi, O'na güvendi, itaat etti ve halkının iyiliğini aradı. Onun güveni bulaşıcıydı. Askeri önder Barak da bunu anladı. İlk başta ürkek ve korkak olmasına rağmen Debora'nın örneğini takip etti. İsrailoğulları'nı savunmak ve Tanrı'nın savaşı kazandıracağına güvenmeleri için on bin askeri aynı yolu izlemeleri konusunda etkilediler.

Dolayısıyla, bilinmeyenle karşı karşıya kaldığımızda, belirsizlikle çevrili olsak bile, beklerken bile yapacak önemli işlerimiz var. Arayan yüreklerimizi Rab'be emanet etmeli ve bunları birbirimizle paylaşmalıyız. Sevildiğimiz gibi seviyoruz. Sürekli olarak yorgun ruhlarımızı, bizim için savaşabilecek ve bizi zafere taşıyabilecek tek Kişi'nin kollarında dinlendirmeye çalışıyoruz.

Düşünme: Bugün Tanrı'ya sizi nasıl dinlenmeye ve nerede harekete geçmeye çağırdığını sorun. Daha sonra bunu yapmak için yardım isteyin.