Pavlus'un Hapishane Mektupları: Pavlus ve FilipililerÖrnek

Pavlus'a Yönelik Kaygı: Filipililer 4:18

Filipi'deki kilisenin tümü, elçi Pavlus'la güçlü ve sevgi dolu bir ilişkiye sahipti. Onun hapishanedeki acılarını duyduklarında dehşete kapıldılar ve onun için endişelendiler. Bu yüzden, yapabildikleri en kısa sürede Pavlus'un dünyasal ihtiyaçlarını karşılamak için bir hediyeyi Pavlus'a teslim etmesi ve hapishanede ona hizmet etmesi için Epafroditus'u göndererek kaygılarını gösterdiler. Pavlus, Filipililer 4:18'de bu armağandan bahsederek şu teşekkür notunu yazdı:

Benim her şeyim var, bolluk içindeyim. Epafroditus'un eliyle gönderdiğiniz armağanları alınca bir eksiğim kalmadı. Bunlar güzel kokulu sunular, Tanrı'nın beğenisini kazanan, O'nu hoşnut eden kurbanlardır. (Filipililer 4:18)

Daha önce de belirttiğimiz gibi, Filipililer zengin değildi, bu yüzden bu hediye onlar açısından önemli bir fedakârlıktı. Fakat Pavlus'un refahı konusunda çok endişeli oldukları için bunu istekle gönderdiler. Filipililer 2:25'te okuduğumuz gibi, ayrıca Pavlus'a hapishanede hizmet etmesi için Epafroditus'u da gönderdiler. Pavlus'un oradaki sözlerini düşünün:

... bana yardım etmek üzere gönderdiğiniz elçiyi... Epafroditus'u size geri yollamayı gerekli gördüm. (Filipililer 2:25)

Görünüşe göre Epafroditus ayrıca Filipililer'in, Pavlus'a diğer inananlar tarafından zulüm edildiği ve başının üzerinde bir ölüm tehdidi olduğu yönündeki korkularını dile getiren bir raporu da ona iletmiş olmalıdır. Pavlus onlara yazdığı mektupta, Filipililer'in onun koşullarını doğru bir şekilde anladıklarını teyit etmiş ve onların endişeleri için minnettarlığını dile getirmiştir.

Örneğin, Filipililer 1:15-17'de, Müjde'yi duyuran bazı kişilerin kendisini rahatsız ettiğini kabul etmiştir. Durumunu şu sözlerle anlattı:

Gerçi kimi Mesih'i kıskançlık ve rekabetle... temiz yürekle değil, bencil tutkularla duyuruyorlar. Böylece tutukluluğumda bana sıkıntı vereceklerini sanıyorlar. (Filipililer 1:15-17)

Aslında Pavlus'un bu kadar üzülmesinin nedenlerinden biri, Hristiyan önderler de dahil etrafındaki inananların çok azının yüreklerini gerçekten Müjde hizmetine adamış olmasıydı. Filipililer 2:21'de yer alan bu yöndeki sözlerini düşünün:

Herkes kendi işini düşünüyor, Mesih İsa'nınkini değil. (Filipililer 2:21)

Kısacası, Filipililer bu dönemde Pavlus için kaygılanmakta haklıydılar. Pavlus'un sıkıntıları büyüktü ve desteği zayıftı.

Fakat Filipililer yalnızca Pavlus'un acı çekmesinden endişe duymuyorlardı. Ayrıca, suikast veya açık infaz yoluyla ölebileceğinden endişe ediyorlardı. Bu korkular haklıydı. Yahudiler Pavlus'u birden fazla kez öldürmeye teşebbüs etmişlerdi ve kendisine yöneltilen suç ölümle cezalandırılabilirdi. Bu yüzden Filipililer, elçiye duydukları derin endişeden dolayı kendilerini Pavlus için dua etmeye adadılar. Pavlus, Filipililer 1:19-20'de duaları için onlara şu cesaretlendirici sözlerle teşekkür etti:

Dualarınız ve İsa Mesih'in Ruhu yardımıyla bunun bana kurtuluş getireceğini biliyorum. ... Yaşasam da ölsem de Mesih'in her zamanki gibi şimdi de bedenimde yüceltilmesi için tam bir cesaret gösterebileceğimi bekliyor ve umut ediyorum. (Filipililer 1:19-20)

Pavlus, Filipililer'in duaları için minnettardı ve onlara ölümün bile sıkıntılarından kurtuluşunun hoş karşılanan bir yolu olacağı konusunda güvence verdi.