انجیل مَرقُس 14
14
نَکشَه کشتَهِ عیسی
1دو راز اُ عید پِسَخ و عید نُنِ فَطیر آمودِستاد. کاهِنِی گَپ معبد و معلمِی تورات اَزدُمِ رَهی هادِت که چینا وَ حُکَه بازی اُ عیسی بِگِرِت و اُشبِکشِت، 2اَسِی که آنایا شواَگُت: «نباید اِ کَرا تِی رازِی عید اَنجوم هاتِم، نِکو یَک وَخت مردم شورش بِکنِت.»
3وَختی عیسی تِی دِهِ بِیت‌عَنْیا تِی خونَهِ شَمعون جُذامی سِرِ سفرهَ اُداستاد، زِنی وَ ظرف مَرمَری که عطر شُ تِک هاد حَدِ عیسی اُمَ، مِ عطرا از سنبل خالص و بُری گِرو هاد. آنا ظرفا خُرد اُشکِه و عطرا شُ لِی سِرِ عیسی لِت. 4مُشتی از کسِی که آنکا هادِت بُری تَریخ بُدِت و شُن یَه گُت: «اَسِی چه باید اِ عطرا اینا هدر اُچِه؟ 5اَسِی که شَبو اِ عطرا بِشتَه از سیصد دینار فِرَتَه بِبِه و پولُش اُ فخیریا دَدَ بِبِه.» و اُ آن زنا بُری سرزنش شُکِه. 6ولی عیسی اُشگُت: «اُ اِ زنا وِل بِکنی. اَسِی چه ناراحت اُشکِردای؟ اِ زنا کَرِ جُهُنی اَسِی ما اُشکِردِ. 7اَسِی که شما اُ فخیریا همیشَه خاد خوتو تُهَه و هر وَخت تُبِئِه تاشابِه اُ آنایا کمک بِکنی، ولی اُ ما همیشَه تُنی. 8اِ زنا هرچی شَشابو، اَنجوم اُشدَدِ. آنا وَ اِ کَرا، جلوجلو اُ بَدن ما اَسِی دفن عطر اُشزادِ و آمادَه اُشکِردِ. 9حکیکتاً، اُ شما اَگام، هر جَی تِی کُل دنیا، که خبر خَش پادشاهِنِ خدا اعلام بِبِه، کَری که اِ زنا اُشکِردِ هم اُ یادُش گُتَه اَبِه.»
خیانت یهودا
10مِ موکَوا یهودای اَسْخَریوط که یکی از دوازده شاگرد هاد. حَدِ کاهِنِی گَپ چو تا اُ عیسی تحویلشو هادَ. 11آنایا وَختی حرفِی یهودائا شُشُنُفت، خارام آبُدِت و وعدَه شُن آنا دَ که پول شاتِت. یهودا هم اَزدُمِ فرصتی هاد تا اُ عیسی تحویل هادَ.
شومِ آخر
12تِی اوّلین رازِ عید نُنِ فَطیر که بَرَّه پِسَخ کُربونی اَکنِت، شاگردِی عیسی از آنا شُپُرسی: «کُ تَئِه اُچِم و شومِ پِسَخا اَسِی تو آمادَه بِکنِم تَ بِخرِش؟» 13عیسی دو نفر از شاگردیاش اُشفِرِستَ و شُ آنایا گُت: «اُ شهر اُچی؛ آنکا اُ مردی اَبِنی که نیفَدَه‌ای بُردا. اَزدُمِ آنا اُچی. 14هرجا آن مَردا جا چو، اُ صاحب مِ خونَه‌وا بِگائی، ”استاد گُتا اُتاک مِهموئِه ما کُئِه تا شومِ پِسَخا خاد شاگردیام بِخرام؟“ 15آنا بَرَئِه خونَه یَک اُتاک گاتی که گِلِیم بِستِ و آمادَئِه اُ شما نِشو اَدَ؛ تِی آنکا شومِ پِسَخا اَسِی اَما آمادَه بِکنی.» 16شاگردیا اُ رَه اُفتَدِت و اُ شهر چِدِت و شُدی مَچی هَمونائِه که عیسی شُ آنایا گُتِستاد، و شومِ پِسَخا آمادَه شُکِه.
17وَختی شُو بو، عیسی اُمرَهِ دوازده شاگردُش اُ آنکا چو. 18موکَه‌ای که سِرِ سفرهَ اُداستادِت و خوراک شواَخَه، عیسی اُشگُت: «حکیکتاً، اُ شما اَگام که یکی از شما که خاد ما خوراک اَخَه اُ ما خیانت اَکو.» 19آنایا غمگین بُدِت و یکی بعد از یِکِیدو از عیسی شُپُرسی: «ما مِ آداما هام؟» 20عیسی شُ آنایا گُت: «یکی از شما دوازده نفره، مِ که نوش خاد ما تِی کَسات اَزاد. 21اَسِی که پُسِ انسان اَچِه، هَموناکِه تِی نوشتَه‌ئِی مکدّس دربارَهِ آنا نوشتَه بُدِ، ولی وای وَ حال کسی که اُ پُسِ انسان تحویل دشمن اَدَ. اَسِی آن آداما بِهتَه هاد که هِسوَخت اُ دنیا نِندِستاد.»
22وَختی که خوراک شواَخَه عیسی نُنا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیا دَ و اُشگُت: «بِگِری، اِ بَدن مائِه.» 23بعد عیسی پیالَه‌وا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، شُ شاگردیا دَ و هَمَه از آنا شُناخَه. 24و عیسی شُ آنایا گُت: «اِ خون مائِه که وَ آنا اِ عهد تازه‌وا مُهر اَکنام. خون ما وَخاطر خیلیا لِتَه اَبِه. 25حکیکتاً، اُ شما اَگام که دِگَه از ثَمَرَهِ انگور آناخرام تا رازی که تِی پادشاهِنِ خدا، تَزَش واخرام.»
26آنایا بعد از اِکِه یَک سرود حمد و ستایش شُخواد، اُ طرف کاوِ زیتون اُ رَه اُفتَدِت.
پیشگوئِنِ حاشا کِردَهِ پِطرُس
27عیسی شُ شاگردیا گُت: «هَمَتو اُ ما وِل اَکنی، اَسِی که تِی کتاب زکریای پیغامبر نوشتَه بُدِ،
«”اُ چِیپو اَزنام
و کَهریا پَخش و پَلا اَبِت.“
28ولی بعد از اِکِه زندَه آبُدام، کَبل از شما اُ منطکَهِ جلیل اَچام.» 29پِطرُس شُ آنا گُت: «حتی اَگَه هَمَه وِلُت بِکنِت، ما وِلُت ناکنام.» 30عیسی شُ آنا گُت: «حکیکتاً، اُ تو اَگام که هَمِ اِشُو، کَبل از اِکِه خروس دو دَفَه بُنگ هادَ، تو سه دَفَه اُ ما حاشا اَکنِش!» 31ولی پِطرُس وَ بُری اصرار اُشگُت: «اَگَه لازم بِه خاد تو بِمِرام هم، اُ تو حاشا ناکنام.» هَمَهِ شاگردیا هم اینا شُگُت.
عیسی تِی باغ جِتْسیمانی دعا اَکو
32مِ موکَوا اُ جَی وَ اسم جِتْسیمانی چِدِت. عیسی شُ شاگردیاش گُت: «وَختی ما دعا اَکنام، شما اِکا هُنِئی.» 33عیسی اُ پِطرُس و یعکوب و یوحَنا اُمرَهِ خوش اُشبو. عیسی بُری پریشون و بی کَرار بو، 34و شُ آنایا گُت: «جونُم تا حَدّ مرگ غمگینه. اِکا وامانی و بیدار بی.» 35بعد عیسی هیلَی جلوتَه چو، لو شُ لِی زِمی نَه و دعا اُشکِه تا اَگَه ممکنه مِ ساعت عذابا از آنا بِگذَرِ. 36عیسی اُشگُت: «اَبّا، با، مَچی اَسِی تو ممکنه. اِ پیالَه عذابا از ما دور بِکو، ولی بازَم خواستَهِ ما اَنجوم نِبِه بلکه خواستَهِ تو اَنجوم بِبِه.» 37عیسی آگِشت و اُشدی که آنایا خَتِستِت. پَ شُ پِطرُس گُت: «شَمعون، خَتِستِش؟ اُتناشابو یَک ساعت بیدار وامانِش؟ 38بیدار وامانی و دعا بِکنی تَ تِی امتحان نِفتی. حکیکتاً که روح مُشتاکِه، ولی جسم جو اُشنی.» 39عیسی دَفَیدو چو و مِ دعائا اُشکِه. 40و دَفَیدو آگِشت و اُشدی که آنایا خَتِستِت، اَسِی که چَشیاشو بُری ساگی بُدِستاد. آنایا شُنادانِست چه جوابی اُ عیسی هاتِت. 41عیسی اَسِی سوّمین دَفَه حَدِ شاگردیا اُمَ و شُ آنایا گُت: «هَنو خَتِستی و استراحت کِردای؟ دِگَه بَسِه! ساعتی که تعیین بُدِستاد رَسِدِ. اُ پُسِ انسان دست گُنَهکاریا تسلیم اَکنِت. 42آپابی، اُچِم. بِبِنی کسی که شَئِه اُ ما تحویل هادَ، اُندا.»
دستگیرِنِ عیسی
43عیسی هَنو حرف شَزاد که یَکدَفَه یهودا، که یکی از آن دوازده شاگرد هاد، اُمرَهِ جماعتی که چُماق و شمشیر شُهاد اُمَ، آنایا از طرف کاهِنِی گَپ و معلمِی تورات و شیخیا هادِت. 44کسی که شُ عیسی خیانت کِه، شُ آنایا نِشونَه‌ای دَدِستاد و اُشگُتِستاد: «اُ آناکِه کَند اَتام، خوشِه؛ اُشبِگِری و موکَهِ بُردَ حَواستو جمع بِه.» 45وَختی یهودا اُ آنکا رَسی، یَک راست اُ حَدِ عیسی اُمَ و اُشگُت: «استاد!» و کَند اُشدَ. 46مِ موکَوا آنایا اُندِت و اُ لِی سِرِ عیسی لِتِت و شُگِرِت. 47ولی یکی از کسِی که آنکا وَایستَدِستاد، شمشیرُش اُشکَشی و ضربَه‌ای شُ نوکر گَپترین کاهِن زاد و گاشُش اُشبُلی. 48عیسی شُ آنایا گُت: «مَ ما دُزام که وَ شمشیر و چُماق اَسِی گِرِتَم اُندِستی؟ 49ما هر راز تِی معبد خاد شما هادام و تعلیم مَدَ و تُنِگِرِتام. ولی بِهِر تَ نوشتَه‌ئِی مکدّس اَنجوم بِبِه.» 50مِ موکَوا هَمَهِ شاگردیا اُ عیسی وِل شُکِه، گُروختِت.
51یَک جَوونی که فَکَط یَک تِکَه پارچَهِ کَتونی شَدُور هاد، اَزدُمبالَهِ عیسی اُ رَه اُفتَه. آنایا اُ آنا هم شُگِرِت، 52ولی آنا مِ پارچَهِ کَتونِنی که شَدُور هاد تِی دست آنایا وِل اُشکِه و لُخت و پَتی گُروخت.
محاکمَه تِی حضور شورای یهود
53آنایا اُ عیسی شُنحَدِ گَپترین کاهِن بو. آنکا هَمَهِ کاهِنِی گَپ و شیخیا و معلمِی تورات جمع آبُدِستادِت. 54پِطرُس هم دورادور اَزدُمبالَهِ عیسی چو تا اُ مِنسِرای خونَهِ گَپترین کاهِن رَسی. بعد آنکا حدِ تَش، اُمرَهِ نگهبونیا شَست و اُ خوش گرم شَدَکِه. 55کاهِنِی گَپ و هَمَهِ اعضای شورا اَزدُمبالَهِ شهادتی وَ ضد عیسی هادِت تا اُشبِکشِت، ولی هیچ چی شُنانِجو. 56اَسِی که با اِکِه خیلیا شهادتِی دارُو وَ ضد عیسی شُدَ، ولی شهادتیاشو اُمرَییَه جور نِهاد. 57مِ موکَوا مُشتی جلو اُندِت و وَ دارُو وَ ضد عیسی شهادت شُدَ و شُگُت: 58«اَما خومو مُشُنُفت که شَگُت، ”اِ معبدا که وَ دست انسان نَک بُدِ خراب اَکنام و تِی سه راز، یَک معبدِیدو نَک اَکنام که وَ دست انسان نَک نِبُدِسبِه.“» 59ولی حتی اِ شهادت آنایا هم اُمرَییَه جور نِهاد. 60مِ موکَوا گَپترین کاهِن آپابو و جلووِ هَمَه از عیسی اُشپُرسی: «هیچ جوابی ناتِش؟ اِ چِئِه که اِ مَردیَه‌وا وَ ضدُت شهادت دَدات؟» 61ولی عیسی ساکت آمود و جوابی اُشنِدَ. دَفَیدو گَپترین کاهِن از آنا اُشپُرسی: «تو مسیح موعود، پُسِ خدای مُتبارکِش؟» 62عیسی شُ آنا گُت: «هام، و شما اُ پُسِ انسان اَبِنی که اُ دست راست خدای کادر اُدائی، و خاد اَبرِی آسِمو اَدا.» 63مِ موکَوا گَپترین کاهِن یَکَّهِ جُمَش پَرَ اُشکِه و اُشگُت: «دِگَه چه نیازی اُ شاهد مُهَه؟ 64کُفر گُتَش تُشُنُفت. حُکم شما چِئِه؟» آنایا هَمَه اُ عیسی محکوم شُکِه و شُگُت که لایِک مرگِه. 65مُشتی تُف شُن لِی عیسی بِست؛ چَشیاش شُنابَست و هَمیناکِه شُن آنا اَزاد، شواَگُت: «پیشگویی بِکو!» نگهبونیا هم اُ عیسی شُگِرِت و شوزاد.
پِطرُس اُ عیسی حاشا اَکو
66موکَه‌ای که پِطرُس هَنو زیر، تِی مِنسِرا هاد، یکی از کنیزِی گَپترین کاهِن هم اُ آنکا اُمَ 67و اُ پِطرُس اُشدی که حَدِ تَش اُ خوش گرم شَدَکِه. آن زنا وَ دِکَّت چَش شُ آنا کِه و اُشگُت: «تو هم اُمرَهِ عیسای ناصری هادِش.» 68ولی پِطرُس حاشا اُشکِه و اُشگُت: «نانام و نافَهمام چه گُتاش!» اِئا اُشگُت و اُ طرف دَرِ دالو چو. مِ لحظَه‌وا خروس بُنگ اُشدَ. 69دَفَیدو، چَش مِ کنیزا اُ پِطرُس اُفتَه و اُ کسِی که آنکا وَایستَدِستادِت، اُشگُت: «اِ مَردا یکی از آنایائِه.» 70ولی پِطرُس دَفَیدو حاشا اُشکِه. هیلَی بعدتَه، کسِی که آنکا وَایستَدِستادِت، یَک دَفَیدو شُن پِطرُس گُت: «شکی نی که تو هم یکی از آنایا هِش، اَسِی که مال جلیلِش.» 71ولی پِطرُس شُ خوش لعنت کِه و کَسام شاخَه و اُشگُت: «اِ مَردا که گُتای، ناشناسام!» 72مِ لحظَه‌وا، خروس دَفَهِ دوّم بُنگ اُشدَ. مِ موکَوا پِطرُس حرفِی عیسی شُ یاد اُمَ که چینا شُ آنا گُتِستاد: «کَبل از اِکِه خروس دو دَفَه بُنگ هادَ، تو سه دَفَه اُ ما حاشا اَکنِش». پَ دلُش پُر بو و گِریخ اُشکِه.
Kasalukuyang Napili:
انجیل مَرقُس 14: LAB
Haylayt
Ibahagi
Kopyahin
Gusto mo bang ma-save ang iyong mga hinaylayt sa lahat ng iyong device? Mag-sign up o mag-sign in
@ 2024 Korpu Company
انجیل مَرقُس 14
14
نَکشَه کشتَهِ عیسی
1دو راز اُ عید پِسَخ و عید نُنِ فَطیر آمودِستاد. کاهِنِی گَپ معبد و معلمِی تورات اَزدُمِ رَهی هادِت که چینا وَ حُکَه بازی اُ عیسی بِگِرِت و اُشبِکشِت، 2اَسِی که آنایا شواَگُت: «نباید اِ کَرا تِی رازِی عید اَنجوم هاتِم، نِکو یَک وَخت مردم شورش بِکنِت.»
3وَختی عیسی تِی دِهِ بِیت‌عَنْیا تِی خونَهِ شَمعون جُذامی سِرِ سفرهَ اُداستاد، زِنی وَ ظرف مَرمَری که عطر شُ تِک هاد حَدِ عیسی اُمَ، مِ عطرا از سنبل خالص و بُری گِرو هاد. آنا ظرفا خُرد اُشکِه و عطرا شُ لِی سِرِ عیسی لِت. 4مُشتی از کسِی که آنکا هادِت بُری تَریخ بُدِت و شُن یَه گُت: «اَسِی چه باید اِ عطرا اینا هدر اُچِه؟ 5اَسِی که شَبو اِ عطرا بِشتَه از سیصد دینار فِرَتَه بِبِه و پولُش اُ فخیریا دَدَ بِبِه.» و اُ آن زنا بُری سرزنش شُکِه. 6ولی عیسی اُشگُت: «اُ اِ زنا وِل بِکنی. اَسِی چه ناراحت اُشکِردای؟ اِ زنا کَرِ جُهُنی اَسِی ما اُشکِردِ. 7اَسِی که شما اُ فخیریا همیشَه خاد خوتو تُهَه و هر وَخت تُبِئِه تاشابِه اُ آنایا کمک بِکنی، ولی اُ ما همیشَه تُنی. 8اِ زنا هرچی شَشابو، اَنجوم اُشدَدِ. آنا وَ اِ کَرا، جلوجلو اُ بَدن ما اَسِی دفن عطر اُشزادِ و آمادَه اُشکِردِ. 9حکیکتاً، اُ شما اَگام، هر جَی تِی کُل دنیا، که خبر خَش پادشاهِنِ خدا اعلام بِبِه، کَری که اِ زنا اُشکِردِ هم اُ یادُش گُتَه اَبِه.»
خیانت یهودا
10مِ موکَوا یهودای اَسْخَریوط که یکی از دوازده شاگرد هاد. حَدِ کاهِنِی گَپ چو تا اُ عیسی تحویلشو هادَ. 11آنایا وَختی حرفِی یهودائا شُشُنُفت، خارام آبُدِت و وعدَه شُن آنا دَ که پول شاتِت. یهودا هم اَزدُمِ فرصتی هاد تا اُ عیسی تحویل هادَ.
شومِ آخر
12تِی اوّلین رازِ عید نُنِ فَطیر که بَرَّه پِسَخ کُربونی اَکنِت، شاگردِی عیسی از آنا شُپُرسی: «کُ تَئِه اُچِم و شومِ پِسَخا اَسِی تو آمادَه بِکنِم تَ بِخرِش؟» 13عیسی دو نفر از شاگردیاش اُشفِرِستَ و شُ آنایا گُت: «اُ شهر اُچی؛ آنکا اُ مردی اَبِنی که نیفَدَه‌ای بُردا. اَزدُمِ آنا اُچی. 14هرجا آن مَردا جا چو، اُ صاحب مِ خونَه‌وا بِگائی، ”استاد گُتا اُتاک مِهموئِه ما کُئِه تا شومِ پِسَخا خاد شاگردیام بِخرام؟“ 15آنا بَرَئِه خونَه یَک اُتاک گاتی که گِلِیم بِستِ و آمادَئِه اُ شما نِشو اَدَ؛ تِی آنکا شومِ پِسَخا اَسِی اَما آمادَه بِکنی.» 16شاگردیا اُ رَه اُفتَدِت و اُ شهر چِدِت و شُدی مَچی هَمونائِه که عیسی شُ آنایا گُتِستاد، و شومِ پِسَخا آمادَه شُکِه.
17وَختی شُو بو، عیسی اُمرَهِ دوازده شاگردُش اُ آنکا چو. 18موکَه‌ای که سِرِ سفرهَ اُداستادِت و خوراک شواَخَه، عیسی اُشگُت: «حکیکتاً، اُ شما اَگام که یکی از شما که خاد ما خوراک اَخَه اُ ما خیانت اَکو.» 19آنایا غمگین بُدِت و یکی بعد از یِکِیدو از عیسی شُپُرسی: «ما مِ آداما هام؟» 20عیسی شُ آنایا گُت: «یکی از شما دوازده نفره، مِ که نوش خاد ما تِی کَسات اَزاد. 21اَسِی که پُسِ انسان اَچِه، هَموناکِه تِی نوشتَه‌ئِی مکدّس دربارَهِ آنا نوشتَه بُدِ، ولی وای وَ حال کسی که اُ پُسِ انسان تحویل دشمن اَدَ. اَسِی آن آداما بِهتَه هاد که هِسوَخت اُ دنیا نِندِستاد.»
22وَختی که خوراک شواَخَه عیسی نُنا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیا دَ و اُشگُت: «بِگِری، اِ بَدن مائِه.» 23بعد عیسی پیالَه‌وا شاسِه و بعد از شکر کِردَ، شُ شاگردیا دَ و هَمَه از آنا شُناخَه. 24و عیسی شُ آنایا گُت: «اِ خون مائِه که وَ آنا اِ عهد تازه‌وا مُهر اَکنام. خون ما وَخاطر خیلیا لِتَه اَبِه. 25حکیکتاً، اُ شما اَگام که دِگَه از ثَمَرَهِ انگور آناخرام تا رازی که تِی پادشاهِنِ خدا، تَزَش واخرام.»
26آنایا بعد از اِکِه یَک سرود حمد و ستایش شُخواد، اُ طرف کاوِ زیتون اُ رَه اُفتَدِت.
پیشگوئِنِ حاشا کِردَهِ پِطرُس
27عیسی شُ شاگردیا گُت: «هَمَتو اُ ما وِل اَکنی، اَسِی که تِی کتاب زکریای پیغامبر نوشتَه بُدِ،
«”اُ چِیپو اَزنام
و کَهریا پَخش و پَلا اَبِت.“
28ولی بعد از اِکِه زندَه آبُدام، کَبل از شما اُ منطکَهِ جلیل اَچام.» 29پِطرُس شُ آنا گُت: «حتی اَگَه هَمَه وِلُت بِکنِت، ما وِلُت ناکنام.» 30عیسی شُ آنا گُت: «حکیکتاً، اُ تو اَگام که هَمِ اِشُو، کَبل از اِکِه خروس دو دَفَه بُنگ هادَ، تو سه دَفَه اُ ما حاشا اَکنِش!» 31ولی پِطرُس وَ بُری اصرار اُشگُت: «اَگَه لازم بِه خاد تو بِمِرام هم، اُ تو حاشا ناکنام.» هَمَهِ شاگردیا هم اینا شُگُت.
عیسی تِی باغ جِتْسیمانی دعا اَکو
32مِ موکَوا اُ جَی وَ اسم جِتْسیمانی چِدِت. عیسی شُ شاگردیاش گُت: «وَختی ما دعا اَکنام، شما اِکا هُنِئی.» 33عیسی اُ پِطرُس و یعکوب و یوحَنا اُمرَهِ خوش اُشبو. عیسی بُری پریشون و بی کَرار بو، 34و شُ آنایا گُت: «جونُم تا حَدّ مرگ غمگینه. اِکا وامانی و بیدار بی.» 35بعد عیسی هیلَی جلوتَه چو، لو شُ لِی زِمی نَه و دعا اُشکِه تا اَگَه ممکنه مِ ساعت عذابا از آنا بِگذَرِ. 36عیسی اُشگُت: «اَبّا، با، مَچی اَسِی تو ممکنه. اِ پیالَه عذابا از ما دور بِکو، ولی بازَم خواستَهِ ما اَنجوم نِبِه بلکه خواستَهِ تو اَنجوم بِبِه.» 37عیسی آگِشت و اُشدی که آنایا خَتِستِت. پَ شُ پِطرُس گُت: «شَمعون، خَتِستِش؟ اُتناشابو یَک ساعت بیدار وامانِش؟ 38بیدار وامانی و دعا بِکنی تَ تِی امتحان نِفتی. حکیکتاً که روح مُشتاکِه، ولی جسم جو اُشنی.» 39عیسی دَفَیدو چو و مِ دعائا اُشکِه. 40و دَفَیدو آگِشت و اُشدی که آنایا خَتِستِت، اَسِی که چَشیاشو بُری ساگی بُدِستاد. آنایا شُنادانِست چه جوابی اُ عیسی هاتِت. 41عیسی اَسِی سوّمین دَفَه حَدِ شاگردیا اُمَ و شُ آنایا گُت: «هَنو خَتِستی و استراحت کِردای؟ دِگَه بَسِه! ساعتی که تعیین بُدِستاد رَسِدِ. اُ پُسِ انسان دست گُنَهکاریا تسلیم اَکنِت. 42آپابی، اُچِم. بِبِنی کسی که شَئِه اُ ما تحویل هادَ، اُندا.»
دستگیرِنِ عیسی
43عیسی هَنو حرف شَزاد که یَکدَفَه یهودا، که یکی از آن دوازده شاگرد هاد، اُمرَهِ جماعتی که چُماق و شمشیر شُهاد اُمَ، آنایا از طرف کاهِنِی گَپ و معلمِی تورات و شیخیا هادِت. 44کسی که شُ عیسی خیانت کِه، شُ آنایا نِشونَه‌ای دَدِستاد و اُشگُتِستاد: «اُ آناکِه کَند اَتام، خوشِه؛ اُشبِگِری و موکَهِ بُردَ حَواستو جمع بِه.» 45وَختی یهودا اُ آنکا رَسی، یَک راست اُ حَدِ عیسی اُمَ و اُشگُت: «استاد!» و کَند اُشدَ. 46مِ موکَوا آنایا اُندِت و اُ لِی سِرِ عیسی لِتِت و شُگِرِت. 47ولی یکی از کسِی که آنکا وَایستَدِستاد، شمشیرُش اُشکَشی و ضربَه‌ای شُ نوکر گَپترین کاهِن زاد و گاشُش اُشبُلی. 48عیسی شُ آنایا گُت: «مَ ما دُزام که وَ شمشیر و چُماق اَسِی گِرِتَم اُندِستی؟ 49ما هر راز تِی معبد خاد شما هادام و تعلیم مَدَ و تُنِگِرِتام. ولی بِهِر تَ نوشتَه‌ئِی مکدّس اَنجوم بِبِه.» 50مِ موکَوا هَمَهِ شاگردیا اُ عیسی وِل شُکِه، گُروختِت.
51یَک جَوونی که فَکَط یَک تِکَه پارچَهِ کَتونی شَدُور هاد، اَزدُمبالَهِ عیسی اُ رَه اُفتَه. آنایا اُ آنا هم شُگِرِت، 52ولی آنا مِ پارچَهِ کَتونِنی که شَدُور هاد تِی دست آنایا وِل اُشکِه و لُخت و پَتی گُروخت.
محاکمَه تِی حضور شورای یهود
53آنایا اُ عیسی شُنحَدِ گَپترین کاهِن بو. آنکا هَمَهِ کاهِنِی گَپ و شیخیا و معلمِی تورات جمع آبُدِستادِت. 54پِطرُس هم دورادور اَزدُمبالَهِ عیسی چو تا اُ مِنسِرای خونَهِ گَپترین کاهِن رَسی. بعد آنکا حدِ تَش، اُمرَهِ نگهبونیا شَست و اُ خوش گرم شَدَکِه. 55کاهِنِی گَپ و هَمَهِ اعضای شورا اَزدُمبالَهِ شهادتی وَ ضد عیسی هادِت تا اُشبِکشِت، ولی هیچ چی شُنانِجو. 56اَسِی که با اِکِه خیلیا شهادتِی دارُو وَ ضد عیسی شُدَ، ولی شهادتیاشو اُمرَییَه جور نِهاد. 57مِ موکَوا مُشتی جلو اُندِت و وَ دارُو وَ ضد عیسی شهادت شُدَ و شُگُت: 58«اَما خومو مُشُنُفت که شَگُت، ”اِ معبدا که وَ دست انسان نَک بُدِ خراب اَکنام و تِی سه راز، یَک معبدِیدو نَک اَکنام که وَ دست انسان نَک نِبُدِسبِه.“» 59ولی حتی اِ شهادت آنایا هم اُمرَییَه جور نِهاد. 60مِ موکَوا گَپترین کاهِن آپابو و جلووِ هَمَه از عیسی اُشپُرسی: «هیچ جوابی ناتِش؟ اِ چِئِه که اِ مَردیَه‌وا وَ ضدُت شهادت دَدات؟» 61ولی عیسی ساکت آمود و جوابی اُشنِدَ. دَفَیدو گَپترین کاهِن از آنا اُشپُرسی: «تو مسیح موعود، پُسِ خدای مُتبارکِش؟» 62عیسی شُ آنا گُت: «هام، و شما اُ پُسِ انسان اَبِنی که اُ دست راست خدای کادر اُدائی، و خاد اَبرِی آسِمو اَدا.» 63مِ موکَوا گَپترین کاهِن یَکَّهِ جُمَش پَرَ اُشکِه و اُشگُت: «دِگَه چه نیازی اُ شاهد مُهَه؟ 64کُفر گُتَش تُشُنُفت. حُکم شما چِئِه؟» آنایا هَمَه اُ عیسی محکوم شُکِه و شُگُت که لایِک مرگِه. 65مُشتی تُف شُن لِی عیسی بِست؛ چَشیاش شُنابَست و هَمیناکِه شُن آنا اَزاد، شواَگُت: «پیشگویی بِکو!» نگهبونیا هم اُ عیسی شُگِرِت و شوزاد.
پِطرُس اُ عیسی حاشا اَکو
66موکَه‌ای که پِطرُس هَنو زیر، تِی مِنسِرا هاد، یکی از کنیزِی گَپترین کاهِن هم اُ آنکا اُمَ 67و اُ پِطرُس اُشدی که حَدِ تَش اُ خوش گرم شَدَکِه. آن زنا وَ دِکَّت چَش شُ آنا کِه و اُشگُت: «تو هم اُمرَهِ عیسای ناصری هادِش.» 68ولی پِطرُس حاشا اُشکِه و اُشگُت: «نانام و نافَهمام چه گُتاش!» اِئا اُشگُت و اُ طرف دَرِ دالو چو. مِ لحظَه‌وا خروس بُنگ اُشدَ. 69دَفَیدو، چَش مِ کنیزا اُ پِطرُس اُفتَه و اُ کسِی که آنکا وَایستَدِستادِت، اُشگُت: «اِ مَردا یکی از آنایائِه.» 70ولی پِطرُس دَفَیدو حاشا اُشکِه. هیلَی بعدتَه، کسِی که آنکا وَایستَدِستادِت، یَک دَفَیدو شُن پِطرُس گُت: «شکی نی که تو هم یکی از آنایا هِش، اَسِی که مال جلیلِش.» 71ولی پِطرُس شُ خوش لعنت کِه و کَسام شاخَه و اُشگُت: «اِ مَردا که گُتای، ناشناسام!» 72مِ لحظَه‌وا، خروس دَفَهِ دوّم بُنگ اُشدَ. مِ موکَوا پِطرُس حرفِی عیسی شُ یاد اُمَ که چینا شُ آنا گُتِستاد: «کَبل از اِکِه خروس دو دَفَه بُنگ هادَ، تو سه دَفَه اُ ما حاشا اَکنِش». پَ دلُش پُر بو و گِریخ اُشکِه.
Kasalukuyang Napili:
:
Haylayt
Ibahagi
Kopyahin
Gusto mo bang ma-save ang iyong mga hinaylayt sa lahat ng iyong device? Mag-sign up o mag-sign in
@ 2024 Korpu Company