اُندَهِ پُسِ انسان هم چُنِ زَمون نوح اَبِه. اَسِی که تِی آن رازیا، کَبل از اِکِه طیفو بیاد، تا رازی که نوح سُوار کَشتی بو، مردم شواَخَه و شواَدَخَه، زِنَ شواَکِه و شو شواَکِه، و شُنادانِست که چه اَبِه، تا اِکِه سیل اُمَ و اُ هَمَه آنایا خاد خوش اُشبو. اُندَهِ پُسِ انسان هم اینا اَبِه.