Psalmet 107:1-43
Psalmet 107:1-43 Psalmet Gegërisht - Konstandin Kristoforidhi 1872 (PSGEKK1872)
Lavduroni Zotinë, se asht’ i mirë, se përdëllimi i ati ashtë për gjithë jetënë. Le të thonë kështu ata qi janë shpërblyem prei Zotit, të cillët’ i shpërbleu prei dorës’ anëmikut, edhe i mbëloth prei vendesh, prei së lemi diellit, e prei së perënduemit, prei anësë borësë, e prei anësë detit. Shkoishin’ andej e këndej ndë shkretinë, mb’udhë pa-ujë, nukë gjejshinë qytet për të ndenjunë. Kishin’ uni e het, nuk’ u mbet shpirt. Ateherë thërritnë Zotinë ndë shtrëngim të vet, edhe ai i shpëtoi prei nevojavet atyne. Edhe u hoq udhënë dreitë, qi të vinë ndë qytet për të ndenjunë. Le të lavdurojënë Zotinë për përdëllimet e ati, edhe për mërekullit e ati qi bani te të bijt e njerëzëvet, se ngini shpirt të heçim, edhe mbushi me të mira shpirt të unëshim. Ata qi rrinë ndë errësinë e ndë hie të vdekësë, të lidhunitë ndë shtrëngim e ndë hekura, se nukë ndigjuenë fjalët’ e Perëndisë, edhe nuk’ e zunë për gja këshillën’ e të Naltit, përandai përvuni zemërën’ e atyneve me mundime: ranë, edhe s’kishte se kush me u ndifunë. Ateherë i bërtitnë Zotit ndë shtrëngim të vet, edhe ai i shpëtoi prei nevojavet atyne. I nxuer prei errësinës’ e prei hiesë vdekësë, edhe këputi të lidhunat’ e atyne. Le të lavdurojënë Zotinë për përdëllimet e ati, edhe për mërekullit e ati qi bani te të bijt’ e njerëzëvet, se theu dyer të ramëta, edhe këputi shule të hekurtë. Të marrëtë mundohenë për të dalat prei udhësë, e për pa-udhënit e veta. Ç’do gjellë e ka të ndytë shpirti i atyneve, edhe afrohenë ngjer ndë dyert të vdekësë. Ateherë i bërtasinë Zotit ndë shtrëngim të vet, edhe ai i shpëton prei nevojavet atyne. Dërgon fjalën’ e vet, edhe i shëndosh, edhe i shpëton prei prishëjes atyneve. Le të lavdurojënë Zotinë për përdëllimet e ati, edhe për mërekullit e ati qi bani te të bijt’ e njerëzëvet. Edhe le të bajënë kurban lavdurimi, edhe le të tregojënë punët’ e ati me gëzim. Ata qi shkojënë ndë det me barkë, edhe bajënë punë ndër shumë ujëna. Këta shofinë punët’ e Zotit, edhe mërekullit’ e ati ndë thellësinat. Sepse thotë, edhe ngrihetë thëllim ere, edhe ngre nalt valët’ e detit. Hipinë ngjer ndë qijet, e sdripinë ngjer ndë abyssat; shpirti i atyneve tretetë prei së keqesë. Tunden’ e lëkundenë porsi i deitunë, edhe gjithë ditunia e atyneve vdiretë. Ateherë i bërtasinë Zotit ndë shtrëngim të vet, edhe ai i nxier prei nevojavet atyne. Ban thëlliminë veri, edhe pushojënë valët’ e detit. Edhe gëzohenë, se pushuenë, edhe u hiek udhënë ndë lima qi dëshërojënë. Le të lavdurojënë Zotinë për përdëllimet e ati, edhe për mërekullit e ati qi bani te të bijt’ e njerëzëvet. Edhe le ta naltojënë ndë përmbëledhëje të popullit, edhe le ta lavdurojënë ndë të ndenjunë të pleqësisë. Ban lumënate të shkretë, edhe vruimet’ e ujënavet të thate. Dhenë qi ban pemë, të ngjelmëtë, për të keqen’ e atyneve qi rrinë nd’ate. Ban shkretinënë lëqenë ujënash, edhe dhen’ e thate vruimë ujënash. Edhe atie ve të rrinë të unëshimitë, edhe ngrefinë qytete për të ndenjunë, edhe mbiellin’ ara, e venë vëneshtë, edhe bajënë pemë e drithë. Edhe i bekon, e shumohenë fortë, edhe nuk’ u pakëson bagëtinë. Mbasandai pakësohenë, edhe përvihenë prei shtrëngimit, e prei së keqesë, e prei mundimit. Derth shpërnderim mbi të parët, edhe i ban të sillen’ andej e këndej ndë vend të pa-shkelun’ e pa udhë. Por të nevojëshimin’ e ngre prei nevojet, edhe ia ban fëmijt’ e shtëpisë, si tufë. Të dreitëtë shofin’ edhe gëzohenë, por çdo pa-udhënie ka me i u mbëshelunë goja e vet. Kush asht i mençim, e ve ore këto, edhe kanë me marrë vesht përdëllimet’ e Zotit.
Psalmet 107:1-43 Bibla Shqip "Së bashku" 2020 (me DK) (AL1)
Përlëvdoni ZOTIN, se është i mirë, se mirësia e tij mbetet përjetë. Le ta thonë të shpenguarit prej ZOTIT, ata që prej dorës së armikut i shpengoi e bashkë i mblodhi prej vendeve të huaja, prej lindjes e prej perëndimit, prej veriut e prej anës së detit. Endeshin nëpër shkretëtirë, në vend të thatë, pa e gjetur udhën për ndonjë qytet të banuar. Kishin uri, kishin etje, po u këputej shpirti. Mes fatkeqësisë i thirrën ZOTIT dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve. U priu në një udhë të drejtë, që në një qytet të banuar të shkonin. Le të përlëvdojnë ZOTIN për mirësinë e tij, për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve. Se ai e ngiu shpirtin e të eturit, me të mira e mbushi shpirtin e të uriturit. Banonin në errësirë e në terr, të robëruar në mjerim e në pranga. Kishin kundërshtuar urdhrin e Perëndisë, kishin përbuzur këshillën e të Tejlartit. Prandaj ua përuli zemrën me mundime, u rrëzuan e s'kish kush t'i ndihmonte. Mes fatkeqësisë i thirrën ZOTIT dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve. Prej errësirës e prej territ i nxori, vargonjtë e tyre i këputi. Le të përlëvdojnë ZOTIN për mirësinë e tij, për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve. Ai i copëtoi portat prej bronzi, shulat prej hekuri i theu. Ishin marrosur prej jetës së shthurur, ishin mjeruar prej paudhësisë së tyre. Nuk u donte shpirti asnjë lloj ushqimi, kishin mbërritur te portat e vdekjes. Mes fatkeqësisë i thirrën ZOTIT dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve. Fjalën e vet dërgoi e i shëroi, prej gropës së varrit i shpëtoi. Le të përlëvdojnë ZOTIN për mirësinë e tij, për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve. Le t'i kushtojnë fli falënderimi, le të shpallin veprat e tij me ngazëllim. Ata që lundrojnë në det me anije, që nëpër ujërat e shumtë bëjnë tregti, ata i kanë parë veprat e ZOTIT dhe mrekullitë e tij nëpër thellësi. Ai foli dhe shpërtheu era e stuhishme, dallgët e detit lart u ngritën. Ngjiten në qiell, zbresin në humnerë, shpirti u këputet prej rrezikut. Lëkunden e dridhen si të dehur, tërë mjeshtëria u është sosur. Mes fatkeqësisë i thirrën ZOTIT dhe ai i nxori prej mjerimeve. Stuhinë e bëri bunacë, u qetësuan valët e detit. Prej qetësimit të valëve u gëzuan, në limanin e dëshiruar ai u priu. Le të përlëvdojnë ZOTIN për mirësinë e tij, për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve. Le ta lartësojnë në kuvendin e popullit, le ta lavdërojnë në këshillin e pleqve. Ai i ktheu lumenjtë në shkretëtirë, burimet e ujërave në vend të thatë. Tokën pjellore e ktheu në kripore, për shkak të ligësisë së banorëve të saj. Shkretëtirën e shndërroi në liqen, tokën e thatë në burime ujërash. Atje i strehoi të uriturit, atje ngritën qytete për të banuar. Mbollën ara, mbëltuan vreshta, që dhanë prodhim të mbarë. I bekoi e fort u shumuan, bagëtinë nuk ua pakësoi. Por mandej u mpakën e u poshtëruan prej mundimit të mjerimit e dhimbjes. Përçmim hodhi mbi prijësit, i la të enden rrugë pa rrugë në shkretëtirë. Të varfrin e shpëtoi nga mjerimi, familjet ua shtoi porsi bagëtitë. Do të shohin të drejtët e do të gëzojnë, çdo paudhësi gojën do të mbyllë. Kush është i urtë le t'i ruajë këto e mirësinë e ZOTIT le ta kuptojë.
Psalmet 107:1-43 Bibla Shqip 1994 (ALBB)
Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë. Kështu thonë të shpenguarit prej Zotit që ai i ka çliruar nga dora e kundërshtarit, dhe që ka mbledhur nga vende të ndryshme, nga lindja dhe perëndimi, nga veriu dhe nga jugu. Ata endeshin nëpër shkretëtirë, në vende të shkretuara, dhe nuk gjenin asnjë qytet ku të banonin. Të uritur e të etur, jeta e tyre po ligështohej. Por në fatkeqësitë e tyre ata i thirrën Zotit dhe ai i çliroi nga ankthet e tyre; dhe i çoi në rrugën e drejtë, me qëllim që të arrinin në një qytet ku të banonin. Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve. Sepse ai ka ngopur shpirtin e etur dhe e ka mbushur me të mira shpirtin e uritur. Të tjerë rrinin në terr dhe në hijen e vdekjes, robër të pikëlluar dhe në zinxhirë, sepse ishin rebeluar kundër fjalëve të Perëndisë dhe i kishin përçmuar këshillat e Shumë të Lartit; prandaj ai rrëzoi zemrën e tyre me shqetësime; ata ranë poshtë dhe asnjeri nuk u vajti në ndihmë. Por në fatkeqësinë e tyre ata i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre, i nxori nga terri dhe nga hija e vdekjes dhe i këputi lidhjet e tyre. Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve, sepse ai ka shembur portat prej bronzi dhe ka këputur shufrat prej hekuri. Disa njerëz pa mend vuanin për sjelljen e tyre rebele dhe për mëkatet e tyre; ata urrenin çdo ushqim dhe kishin arritur në prag të vdekjes, por në fatkeqësinë e tyre i thirrën Zotit, dhe ai i shpëtoi nga ankthet e tyre. Ai dërgoi fjalën e tij dhe i shëroi, i shpëtoi nga gropa. Le ta kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë e tij në dobi të bijve të njerëzve; le të ofrojnë flijime lëvdimi dhe le të tregojnë veprat e tij me këngë gëzimi. Ata që zbresin në det me anije dhe që bëjnë tregti mbi ujërat e mëdha, shohin veprat e Zotit dhe mrekullitë e tij në humnerat e detit. Sepse ai urdhëron dhe shkakton një erë furtune, që i ngre përpjetë valët e detit. Ata ngjiten deri në qiell dhe bien në humnera; shpirti i tyre ligështohet nga ankthi. Atyre u merren këmbët dhe lëkunden si të dehur, dhe nuk dinë më ç'të bëjnë. Por në fatkeqësitë e tyre i këlthasin Zotit, dhe ai i shpëton nga ankthet e tyre. Ai e fashit furtunën në një murmurim dhe valët e saj pushojnë. Kur ato qetësohen, ata gëzohen, dhe ai i çon në portin e dëshiruar prej tyre. Le të kremtojmë Zotin për mirësinë e tij dhe për mrekullitë që bën në dobi të bijve të njerëzve; le ta lëvdojnë në kuvendin e popullit dhe le ta lavdojnë në këshillin e pleqve. Ai i shndërroni lumenjtë në shkretëtirë dhe burimet e ujit në vende të thata; tokën pjellore në vend të thatë për shkak të sjelljes së keqe të banorëve të saj. Ai e shndërron shkretëtirën në liqen dhe tokën e thatë në burime uji. Atje ai strehon të uriturit, dhe këta ndërtojnë një qytet për të banuar, mbjellin arat dhe kultivojnë vreshta që prodhojnë një korrje të bollshme. Ai i bekon dhe ata shumëzohen fort, dhe ai nuk e pakëson bagëtinë e tyre. Por pastaj pakësohen në një numër të vogël dhe dobësohen për shkak të shtypjes, të fatkeqësisë dhe të ankthit. Ai hedh përbuzjen mbi princat dhe i bën që të enden nëpër vende të shkreta, ku nuk ekziston asnjë rrugë. Por e ngre nevojtarin nga varfëria dhe i shton familjet e tyre si një kope. Njerëzit e drejtë e shohin këtë dhe kënaqen, por tërë njerëzit e këqij e mbajnë gojën të mbyllur. Ai që është i urtë le t'i këqyrë këto gjëra dhe le të çmojë mirësinë e Zotit.
