Ti, o bari i Izraelit, mba vesh,
ti që si grigjës i prin Jozefit,
ti që ulesh mbi kerubët, shkëlqe.
Para Efraimit, Benjaminit e Manaseut
ngrije peshë fuqinë tënde
e eja të na ndihmosh.
O Perëndi, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
O ZOT, Perëndi i ushtrive,
deri kur do të jesh i zemëruar
ndaj lutjes së popullit tënd?
I ke ushqyer me bukë lotësh,
u ke dhënë të pinë kaq shumë lot.
Na ke bërë të jemi shkak grindjesh për fqinjët,
armiqtë tanë tallen me ne.
O Perëndi i ushtrive, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
Një hardhi prej Egjiptit shkule,
dëbove kombe dhe e mbolle.
Tokën për të gati e bëre,
rrënjë hodhi e dheun mbushi.
Hija e saj mbuloi malet,
degët e saj cedrat e Perëndisë.
Filizat e saj i shtriu deri në det,
pinjollët e saj deri në lumë.
Gardhin përse ia shthure,
që të vjelë prej saj çdo kalimtar?
E shkretoi derri i egër,
aty kullotin egërsirat e fushës.
Kthehu, o Perëndi i ushtrive,
hidh sytë prej qiellit,
vështroje e kujdesu për këtë hardhi,
për atë që mbolli dora jote e djathtë,
për pinjollin, që e rrite të fortë për veten tënde.
E kanë djegur me zjarr, e kanë prerë;
marrshin fund prej kërcënimit të fytyrës sate.
Dora jote qoftë mbi njeriun e të djathtës sate,
mbi birin e njeriut, që e rrite të fortë për veten.
E ne nuk do të largohemi më prej teje,
jepna jetë, që të thërrasim emrin tënd.