Psalmet 73:1-28

Sa i mirë është Perëndia për Izraelin, për ata që e kanë zemrën të pastër! E mua gati m'u morën këmbët, për pak m'u ngatërruan hapat. Lakmi i pata mburravecët, kur pashë mirëqenien e të paudhëve. Nuk kanë dhimbje deri në vdekje, barkun e kanë tërë dhjamë. Nuk vuajnë si vdekatarët e tjerë, nuk mundohen si njerëzit e tjerë. Krenaria stolis qafat e tyre, dhuna i mbulon si petk. U pëlcasin sytë prej dhjamit, prej zemrave u burojnë dëshirime. Përqeshin e flasin me ligësi, nga lart kërcënojnë me shtypje. E hapin gojën edhe kundër qiellit, gjuha e tyre përshkon tokën. Prandaj populli im kthehet drejt tyre dhe pinë prej ujërave të tyre të shumtë. «E si e ditka Perëndia», thonë, «Nga e marrka vesh i Tejlarti?». Ja, këta janë të paudhët! Përherë të qetë, por grumbullojnë pasuri. Më kot e kam mbajtur zemrën të pastër, më kot i kam larë duart në pafajësi! Tërë ditën kam pësuar fshikullima e jam munduar deri në mëngjes. Po të kisha thënë: «Do të flas si ata», do të kisha tradhtuar brezninë e bijve të tu. U përpoqa ta kuptoj këtë, por m'u errën sytë. Vetëm kur hyra në shenjtëroren e Perëndisë, vetëm atëherë e kuptova fundin e tyre. Ja, i ke vendosur në vend të rrëshqitshëm, i plandose në rrënim. Si u shkatërruan kështu përnjëherë! U sosën e morën fund me tmerr! Si ëndrrën e atij që zgjohet, o Zot, ashtu do ta përçmosh në agim pamjen e tyre. Kur më hidhërohej zemra, e veshkat më thernin, isha i marrë e nuk kuptoja, para teje isha si kafshë. Por ja, unë jam gjithmonë me ty, ti më mban dorën e djathtë. Ti më udhëheq me këshillat e tua, e pastaj do të më marrësh me lavdi. Kë tjetër kam unë në qiell? Veç teje, mbi tokë, s'dua tjetër. Më janë ligështuar trupi e zemra, por shkëmbi i zemrës sime dhe trashëgimia ime është Perëndia në amshim. Ja, ata që janë larg teje do të shfarosen, ti i zhbin të gjithë ata që të tradhtojnë. Por për mua është mirë të qëndroj pranë Perëndisë, të kërkoj strehë te ZOTI, Zoti im, për t'i shpallur të gjitha veprat e tij.