Psalmet 10:1-18

Përse rri larg, o ZOT? Pse fshihesh në kohë të vështira? I paudhi shfrytëzon me mburrje skamnorin; rënçin në kurthet që ngritën vetë. Me dëshirat e veta mburret i paudhi, ndërsa lakmitari shan e mallkon ZOTIN. I paudhi e mban hundën përpjetë e nuk kërkon, mendon se nuk ka Perëndi. Punët i venë gjithnjë mbarë, gjykimet e tua janë larg prej tij dhe kundërshtarët i fshin me një frymë. Thotë me vete: «Nuk do të trandem, kurrë nuk do më gjejë e keqja». Goja e tij është plot mallkime, mashtrime e dhunë, nën gjuhë ka ligësi e poshtërsi. Zë pritë nëpër fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta e me sy përgjon fatkeqin. Fshihet e pret si luani në strofull, pret për të rrëmbyer skamnorin, e rrëmben dhe e zvarrit në rrjetën e tij. Struket e mblidhet kruspull dhe para forcës së tij fatkeqët bien. I paudhi thotë me vete: «Perëndia harron, është fshehur e nuk sheh gjë». Ngrihu, o ZOT, ngrije dorën, o Perëndi, e mos i harro skamnorët. Pse i paudhi e përçmon Perëndinë e thotë me vete: «Ti nuk do të më shqyrtosh?». Por ti ke parë, se ti e sheh ligësinë dhe brengën, ti i peshon me dorën tënde. Te ti mbështetet fatkeqi, ti je ndihmësi i jetimit. Thyeja krahun të paudhit e të ligut, hetoje për paudhësinë gjer në fund. ZOTI mbretëron përjetë, por kombet zhduken nga toka e tij. Dëshirën e të përulurve ti e dëgjon, o ZOT, ua forcon zemrën e bën kujdes, që t'i japësh të drejtë jetimit e të shtypurit, që njeriu i dheshëm të mos tmerrojë më askënd.