Fjalët e urta 6:1-19

Biri im, nëse ke hyrë dorëzanë për mikun tënd, nëse ke dhënë dorën për një të huaj, fjalët e gojës sate të kanë zënë në grackë e je i kapur për fjale. Atëherë, biri im, ja si do të bësh për t'u çliruar, pasi ke rënë në dorë të mikut tënd: shko, përulu para tij e prishja qetësinë. Mos vër gjumë në sy, as mos u jep prehje qepallave të tua. Çlirohu porsi sorkadhja nga laku, si zogu nga dora e gjahtarit. Shko, o përtac, e shih milingonën, shiko si vepron ajo e bëhu i urtë. Ajo nuk ka as epror, as mbikëqyrës, as pronar, por verës bën gati ushqimin e vet e, kur vijnë të korrat, mbledh hajen e vet. Deri kur, o përtac, do të rrish shtrirë? Kur do të çohesh nga gjumi? Pak gjumë e pak dremitje, pak duarkryq për të pushuar, e ashtu vjen skamja, si endacak, e varfëria si një shqytar. Njeriu i pavlerë e burri i prapë endet gojëçartur, picërron sytë, përplas këmbët e flet me gishta. Në zemër mbart ligësi, sheston përherë të keqen e mbjell ndasi. Ndaj befas do e zërë e zeza, papandehur do të bjerë pa gjetur shërim. Gjashtë gjëra urren ZOTI, madje shtatë i neveriten: sytë mburravecë, gjuha gënjeshtare, duart që derdhin gjakun e pafaj, zemra që sheston synime të liga, këmbët që turren kah e keqja, dëshmitari i rremë që pjell gënjeshtra e kush mbjell ndasi ndër vëllezër.