Joeli 1:1-20

Fjala e ZOTIT drejtuar Joelit, birit të Petuelit. «Dëgjojeni këtë, o pleq, vërini vesh, o banorë të mbarë tokës. A ka ndodhur diçka e tillë në kohën tuaj a në kohën e etërve tuaj? Tregojuani bijve tuaj, bijtë tuaj fëmijëve të tyre e ata breznisë së ardhshme. Çfarë la vemja, e hëngri karkaleci. Çfarë la karkaleci, e hëngri krimbi. Çfarë la krimbi, e hëngri bulkthi. Zgjohuni, o të dehur, e vajtoni, vini kujën, ju pijanecët e verës, se ju hoq mushti prej gojës. Një komb e pushtoi vendin tim, i fuqishëm e i panumërt është ai, me dhëmbë luani, e dhëmballë luaneshe. Vreshtin ma shkretoi, fiqtë m'i cungoi, i zhveshi krejt, i flakëroi, degët u zbardhën. Lebetit porsi vasha e veshur me grathore që dhëndrin e saj vajton. U zhduk prej shtëpisë së ZOTIT kushti i drithit e i stërpikjes, ndaj vajtojnë priftërinjtë, shërbëtorët e ZOTIT. Arat u rrënuan e toka vajton, se drithi mbaroi, vera shteroi, vaji mungon. Turp për ju, o bujq, klithni, o vreshtarë, për grurin dhe elbin, se morën fund prodhimet e fushës. Hardhia u fishk, fiku u vyshk. Shega, palma edhe molla, tërë pemët e fushës, u thanë, ndaj iu shua gëzimi njerëzisë. Vishuni me grathore e vajtoni, o priftërinj, klithni, o shërbëtorë të altarit. Shkoni e kaloni natën veshur me grathore, o shërbëtorë të Perëndisë tim, se mungon në shtëpinë e Perëndisë tuaj kushti i drithit e i stërpikjes. Shpallni agjërim, thërrisni kuvend, mblidhini pleqtë e mbarë banorët e tokës, në shtëpinë e ZOTIT, Perëndisë tuaj, e klithini ZOTIT. Vaj për atë ditë, ditën e ZOTIT që afron, se si mynxyrë prej të Pushteshmit vjen. A s'u zhduk ushqimi prej syve tanë, gazi e hareja prej shtëpisë së Perëndisë tonë? Fara e mbjellë u kalb. Drithnikët u rrënuan, tëmotjet u shkretuan, se gruri mori fund. Sa lëngojnë kafshët! Sorollaten kopetë e gjedhit, se kullota nuk ka. Edhe kopetë e dhenve vuajnë njësoj. O ZOT, ty të thërras, se zjarri përpiu kullotat e stepës, flaka shkrumboi pemët e fushës. Edhe egërsirat gulçojnë për ty, se u thanë currilat e ujit, zjarri përpiu kullotat e stepës».