Isaia 43:1-21

E tani kështu thotë ZOTI, ai që të krijoi, o Jakob, ai që të dha trajtë, o Izrael: mos ki frikë, se të kam shpenguar, të kam thirrur me emër, i imi je ti! Kur të kalosh përmes ujërave, me ty do të jem, kur të përshkosh lumenjtë, nuk do të mbytesh, se do të kalosh nëpër zjarr e s'do të digjesh, flaka ty nuk do të të përvëlojë, se unë jam ZOTI, Perëndia yt, i shenjti i Izraelit, shpëtimtari yt. Për ty dhashë si peng Egjiptin, me ty këmbeva Kushin e Sebën. Ti je i çmuar në sytë e mi, ke vlerë e unë të dua. I jap njerëzit në këmbim për ty, popujt në këmbim të jetës sate. Mos ki frikë, se unë jam me ty, pasardhësit e tu do t'i kthej prej lindjes, do t'ju mbledh bashkë prej perëndimit. Veriut do t'i them: «Dorëzoma!» e jugut: «Mos i mbaj!». Ktheji bijtë e mi prej së largu, bijat e mia prej skajeve të tokës, tërë ata që thirren me emrin tim, që i krijova për nderin tim, që u dhashë trajtë e i bëra. Nxirre jashtë popullin e verbër, ndonëse ka sy, popullin e shurdhër, ndonëse ka veshë. Gjithë kombet le të mblidhen bashkë, popujt le të bashkohen! Kush prej tyre e shpalli këtë apo na i paratha gjërat e kaluara? Le të sjellin, pra, dëshmi, për t'u përligjur, le t'i dëgjojnë, që të thonë: «Është e vërtetë!». Ju jeni dëshmitarët e mi, kumton ZOTI, shërbëtorët e mi, që vetë i zgjodha, që të më njihni e të besoni në mua, që të kuptoni se unë jam. Para meje nuk kishte asnjë perëndi e pas meje tjetër s'do të ketë. Unë e vetëm unë jam ZOTI, veç meje shpëtimtar tjetër s'ka. Unë shpalla e unë shpëtova, unë parathashë e perëndi tjetër mes jush s'kishte. Ju jeni dëshmitarët e mi, kumton ZOTI, e unë jam Perëndia. Që prej amshimit unë jam po ai, asgjë s'i shpëton dorës sime, çka bëj unë, kush mund ta zhbëjë? Kështu thotë ZOTI, shpenguesi yt, i shenjti i Izraelit: Për hirin tënd do ta sulmoj Babiloninë e do t'i rrëzoj të gjithë vargonjtë. Brohoritjet e kaldenjve në kujë do t'i kthej. Unë jam ZOTI, i shenjti juaj, krijuesi i Izraelit, mbreti yt. Kështu thotë ZOTI, që udhë hapi në det, shteg kalimi mes ujërave të furishme, që bëri të dalin karroca lufte e kuaj, ushtri e luftëtarë trima, që u plandosën e më s'u ngritën, që u shuan e si kandili u fikën: Mos i kujtoni më ngjarjet e shkuara, ndodhitë e qëmoçme mos i mendoni. Ja, po bëj një gjë të re, një gjë që tani po çel! A nuk e shihni? Udhën po hap përmes shkretëtirës, lumenj në vendin e shkretë. Egërsirat do të më japin lavdi, çakejtë e këlyshët e strucit, se ujin çova në shkretëtirë, lumenjtë në vendin e shkretë, që t'i jap për të pirë popullit tim, të zgjedhurit tim, popullit që e krijova për vete e që do të shpallë lavdinë time.