Ezra 2:1-70

Këta janë njerëzit e asaj krahine që u kthyen nëpër qytetet e tyre në Jerusalem e në Judë prej robërisë në Babiloni, ku i kishte degdisur Nabukodonosori, mbreti i Babilonisë. Ata që erdhën me Zorobabelin ishin Jozuehu, Nehemia, Serajahu, Relajahu, Mordakai, Bilshani, Mispari, Bigvai, Rehumi dhe Banahu. Ja numri i burrave të popullit të Izraelit: bijtë e Faroshit, dy mijë e njëqind e shtatëdhjetë e dy; bijtë e Shefatjahut, treqind e shtatëdhjetë e dy; bijtë e Arahut, shtatëqind e shtatëdhjetë e pesë; bijtë e Pahat Moabit, domethënë bijtë e Jozuehut e të Joabit, dy mijë e tetëqind e dymbëdhjetë; bijtë e Elamit, një mijë e dyqind e pesëdhjetë e katër; bijtë e Zatuit, nëntëqind e dyzet e pesë; bijtë e Zakait, shtatëqind e gjashtëdhjetë; bijtë e Baniut, gjashtëqind e dyzet e dy; bijtë e Bebait, gjashtëqind e njëzet e tre; bijtë e Azgadit, një mijë e dyqind e njëzet e dy; bijtë e Adonikamit, gjashtëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë; bijtë e Bigvait, dy mijë e pesëdhjetë e gjashtë; bijtë e Adinit, katërqind e pesëdhjetë e katër; bijtë e Aterit të Ezekisë, nëntëdhjetë e tetë; bijtë e Becait, treqind e njëzet e tre; bijtë e Jorahut, njëqind e dymbëdhjetë; bijtë e Hashumit, dyqind e njëzet e tre; bijtë e Gibarit, nëntëdhjetë e pesë; bijtë e Betlehemit, njëqind e njëzet e tre; bijtë e Netofahut, pesëdhjetë e gjashtë; burrat e Anatotit, njëqind e njëzet e tetë; bijtë e Azmavetit, dyzet e dy; bijtë e Kirjat Arimit, të Kefirahut dhe të Berotit, shtatëqind e dyzet e tre; bijtë e Ramahut e të Gebait, gjashtëqind e njëzet e një; burrat e Mikmasit, njëqind e njëzet e dy; burrat e Betelit dhe të Ajit, dyqind e njëzet e tre; bijtë e Neboit, pesëdhjetë e dy; bijtë e Magbishit, njëqind e pesëdhjetë e gjashtë; bijtë e Elamit tjetër, një mijë e dyqind e pesëdhjetë e katër; bijtë e Harimit, treqind e njëzet; bijtë e Lodit, të Hadidit e të Onosë, shtatëqind e njëzet e pesë; bijtë e Jerikosë, treqind e dyzet e pesë; dhe bijtë e Senahut, tre mijë e gjashtëqind e tridhjetë. Priftërinjtë ishin këta: bijtë e Jedajahut, domethënë të shtëpisë së Jozuehut, nëntëqind e shtatëdhjetë e tre; bijtë e Imerit, një mijë e pesëdhjetë e dy; bijtë e Pashhurit, një mijë e dyqind e dyzet e shtatë; dhe bijtë e Harimit, një mijë e shtatëmbëdhjetë. Levitët, bijtë e Jozuehut dhe të Kadmielit, prej bijve të Hodavjahut, ishin shtatëdhjetë e katër. Këngëtarët, bijtë e Asafit, ishin njëqind e njëzet e tetë. Bijtë e rojtarëve, domethënë bijtë e Aterit, bijtë e Talmonit, bijtë e Akubit, bijtë e Hatitait, bijtë e Shobait, ishin njëqind e tridhjetë e nëntë. Shërbestarët e tempullit ishin bijtë e Cihasë, bijtë e Hasupait, bijtë e Tabaotit, bijtë e Kerosit, bijtë e Sijahait, bijtë e Padonit, bijtë e Lebanahut, bijtë e Hagabahut, bijtë e Akubit, bijtë e Hagabit, bijtë e Shalmait, bijtë e Hananit, bijtë e Gidelit, bijtë e Gaharit, bijtë e Reajahut, bijtë e Recinit, bijtë e Nekodait, bijtë e Gazamit, bijtë e Uzait, bijtë e Paseahut, bijtë e Besait, bijtë e Asnahut, bijtë e Meunimit, bijtë e Nefusimit, bijtë e Bakbukut, bijtë e Hakufait, bijtë e Harhurit, bijtë e Baclutit, bijtë e Mehidait, bijtë e Harshait, bijtë e Barkosit, bijtë e Siserit, bijtë e Temahut, bijtë e Neziahut dhe bijtë e Hatifait. Bijtë e shërbëtorëve të Solomonit ishin bijtë e Sotait, bijtë e Hasoferetit, bijtë e Peridait, bijtë e Jalait, bijtë e Darkonit, bijtë e Gidelit, bijtë e Shefatjahut, bijtë e Hatilit, bijtë e Pokeret Hacbajimit dhe bijtë e Amonit. Tërë shërbëtorët e tempullit dhe bijtë e shërbëtorëve të Solomonit ishin treqind e nëntëdhjetë e dy. Këta janë të kthyerit nga Tel Melahu, nga Tel Harshai, nga Kerub Adoni e nga Imeri, të cilët nuk qenë në gjendje të tregonin pasardhësit e cilës shtëpi ishin, për të vërtetuar se ishin izraelitë. Ata ishin bijtë e Delajahut, bijtë e Tobisë, bijtë e Nekodait, gjithsej gjashtëqind e pesëdhjetë e dy. Nga priftërinjtë ishin bijtë e Hobajahut, bijtë e Hakocit, bijtë e Barzilait. Ai kishte marrë për grua njërën nga të bijat e Barzila Gileaditit dhe mbante emrin e tyre. Këta e kërkuan regjistrin ku duhej të ishin shënuar, por nuk e gjetën, prandaj u përjashtuan nga priftëria dhe qeveritari u tha të mos i hanin ushqimet e kushtuara deri kur të vinte prifti me Urim e Tumim. Tërë bashkësia e mbledhur kishte dyzet e dy mijë e treqind e gjashtëdhjetë vetë, përveç skllevërve e skllaveve që ishin shtatë mijë e treqind e tridhjetë e shtatë. Ata kishin edhe dyqind këngëtarë e këngëtare, shtatëqind e tridhjetë e gjashtë kuaj, dyqind e dyzet e pesë mushka, katërqind e tridhjetë e pesë deve e gjashtë mijë e shtatëqind e njëzet gomarë. Disa prej kryefamiljarëve, kur mbërritën në tempullin e ZOTIT në Jerusalem, bënë dhurata për rindërtimin e tempullin të Perëndisë prej themeleve. Sipas pasurive që kishin, ata dhanë për punimet gjashtëdhjetë e një mijë monedha ari, dy mijë e pesëqind kilogramë argjend dhe njëqind tunika priftërinjsh. Priftërinjtë, levitët, derëtarët, këngëtarët, disa nga populli, të kushtuarit e të gjithë izraelitët u vendosën nëpër gjithë qytetet e Izraelit dhe në qytetet e veta.