Logoja YouVersion
Ikona e kërkimit

Dalja 15:1-21

Dalja 15:1-21 AL1

Atëherë Moisiu e izraelitët kënduan këtë këngë për nder të ZOTIT: «Këndojini ZOTIT se madhërisht ngadhënjeu, plandosi në det kuaj e karroca. ZOTI është forca ime dhe kënga ime. Ai është shpëtimi im. Është Perëndia im, atë do të lavdëroj, Perëndia i atit tim, atë do të lartësoj. ZOTI është i fortë në luftë, ZOT është emri i tij. Karrocat dhe ushtrinë e faraonit i vërviti në det. Të përzgjedhurit e tij, u mbytën në detin e Kuq. Ujërat i mbuluan, si gurë u fundosën. E djathta jote, o ZOT, fuqi madhështore. E djathta jote, o ZOT, e dërrmon armikun. Me madhështinë tënde i rrëzon kundërshtarët. Zemërimin e lëshon, që si byku t'i përpijë. Nga turfullimi yt, ujërat u bënë pirg, si mure u ngritën lart e ngrinë thellë në det. Armiku thoshte: “Do t'i ndjek, do t'i zë, e prenë do ta ndaj. Do të më ngopet shpirti. Shpatën do ta nxjerr e në dorë do t'i shtie”. Ti i fryve erës e deti i mbuloi. E ata ranë si plumb, në ujërat e tërbuara. O ZOT, kush është si ti mes perëndive? Kush është si ti, madhështor në shenjtëri, i tmerrshëm në lavdi, që bën mrekulli? E shtrive të djathtën e toka i përpiu. Me mirësi udhëhoqe popullin që shpëtove. Me fuqi i prive drejt shenjtërores tënde. Dëgjuan popujt e u drodhën. Ankthi i mbërtheu banorët e Filistesë. Atëherë u tmerruan prijësit e Edomit. Trimat e Moabit i zunë të dridhurat, banorët e Kanaanit u tretën të gjithë nga frika. Tmerri e frika i pushtoi ata. Prej fuqisë së krahut tënd shtangen e ngurosen, sa të kalojë populli yt, o ZOT, sa të kalojë populli që ti bleve. Popullin do ta marrësh e do ta mbjellësh në malin e trashëgimisë tënde, në banesën tënde, që ti gatite, o ZOT, Në shenjtëroren që ngrite me duart e tua, Imzot. ZOTI mbretëron përjetë e përgjithmonë». Kur kuajt, karrocat dhe kalorësit e faraonit hynë në det, ZOTI lëshoi mbi ta ujërat e detit. Por izraelitët kaluan përmes detit nëpër tokë të thatë. Atëherë Mirjama, profetesha, motra e Aronit, mori dajren në dorë. Pas saj dolën të gjitha gratë e filluan të kërcejnë me dajre. Mirjama i printe këngës: «Këndojini ZOTIT, se madhërisht ngadhënjeu, plandosi në det kuaj e karroca».