1 Kronikave 9:1-34

Gjithë Izraeli u regjistrua e u shkrua në librin e Mbretërve të Izraelit e të Judës. Ata qenë shpërngulur në Babiloni për shkak të pabesisë së tyre. Banorët e parë që u kthyen në pronat e veta nëpër qytete ishin izraelitët, priftërinjtë, levitët e shërbestarët. Në Jerusalem u vendosën disa prej bijve të Judës, të Benjaminit, të Efraimit e të Manaseut, Utai, biri i Amihudit, të birit të Omriut, të birit të Imriut, të birit të Baniut; prej bijve të Perecit, të birit të Judës; prej shilonitëve ishin Asajahu, i parëlinduri, dhe bijtë e tij; prej bijve të Zerahut, Jejeli e vëllezërit e tyre, gjashtëqind e nëntëdhjetë vetë; prej bijve të Benjaminit, Salui, biri i Meshulamit, të birit të Hodavjahut, të birit të Hasenuahut, Ibniahu, biri i Jerohamit, Elahu, biri i Uziut, të birit të Mikriut dhe Meshulami, biri i Shefatjahut, të birit të Reuelit, të birit të Ibniahut. Vëllezërit e tyre, sipas breznive, ishin nëntëqind e pesëdhjetë e gjashtë. Të gjithë ishin krerë fisesh, sipas fiseve. Prej priftërinjve ishin Jedajahu, Jehojaribi, Jakini, e Azarjahu, biri i Hilkiahut, të birit të Meshulamit, të birit të Cadokut, të birit të Merajotit, të birit të Ahitubit, kryetarit të tempullit të Perëndisë. Adajahu, biri i Jerohamit, të birit të Pashhurit, të birit të Malkjahut, e Masai, biri i Adielit, të birit të Jahzerahut, të birit të Meshulamit, të birit të Meshilemotit, të birit të Imerit. Vëllezërit e tyre, krerët e fiseve të veta, një mijë e shtatëqind e gjashtëdhjetë burra trima, të aftë për të punuar në shërbim të tempullit të Perëndisë. Prej levitëve ishin Shemajahu, biri i Hashubit, të birit të Azrikamit, të birit të Hashabiahut, prej bijve të Merarit. Bakbahari, Hereshi, Galali e Matanjahu, biri i Mikait, të birit të Zikriut, të birit të Asafit. Abdia, biri i Shemajahut, të birit të Galalit, të birit të Jedutunit, dhe Berekjahu, biri i Asait, të birit të Elkanahut, që banonte në fshatrat e netofatitëve. Prej derëtarëve ishin Shalumi, Akubi, Talmoni, Ahimani e vëllezërit e tyre. Shalumi ishte kryetari e është gjer më sot te Porta e Mbretit, në lindje. Këta ishin derëtarët e fushimeve të bijve të Levit. Shalumi, biri i Koreut, të birit të Ebiasafit, të birit të Korahut, dhe vëllezërit e fisit të vet, korahitët, merreshin me punët e shërbesës e ruanin pragun e tendës. Etërit e tyre ishin rojtarët e hyrjes në fushimin e ZOTIT. Dikur kishin pasur për udhëheqës Finehasin, birin e Eleazarit. ZOTI kishte qenë me të. Zakaria, biri i Meshelemjahut, ishte rojtari i hyrjes së tendës së takimit. Të gjithë këta, rojtarët e zgjedhur të pragut, ishin dyqind e dymbëdhjetë, të regjistruar në fshatrat e veta. Davidi e Samuel Vegimtari i kishin caktuar për shkak të besnikërisë së tyre. Këta e bijtë e tyre ishin përgjegjës për portat e tempullit të ZOTIT, për ngrehinën e tendës, si roja. Rojtarët ishin në të katër anët, në lindje, në perëndim, në veri e në jug. Vëllezërit e tyre, që banonin nëpër fshatra, duhej të vinin tek ata herë pas here për shtatë ditë. Katër rojtarëve kryesorë, që ishin levitë, u kishin besuar dhomat e thesaret e tempullit të Perëndisë. Ata e kalonin natën rreth tempullit të Perëndisë, sepse duhej ta ruanin e ta hapnin çdo mëngjes. Disa prej tyre kujdeseshin për pajisjet e shërbesës, sepse i numëronin kur i fusnin brenda e kur i nxirrnin; disa prej tyre merreshin me pajisjet, me të gjitha enët e shenjtërores, me majën e miellit, me verën, me vajin, me temjanin dhe me erëzat; disa nga bijtë e priftërinjve përzienin erëzat. Njërit prej levitëve, Matitjahut, të parëlindurit të Shalum Korahitit, iu besua pjekja e petëve; disa prej bijve të kohatitëve, disa prej vëllezërve të tyre, kujdeseshin për të përgatitur çdo të shtunë bukën e paraqitjes. Këta ishin këngëtarët, krerët e fiseve levite, që jetonin të lirë në dhomat e veta, sepse duhej të kryenin ditë e natë punën e vet. Këta ishin krerët e fiseve të levitëve sipas breznive dhe banonin në Jerusalem.