Vargje biblike të njohura nga Lúcas 9

Ndaje

Agus a duḃairt sé riá uile, Maḋ áill ré héinneaċ misi do leanṁuin, díultaḋ sé ḋo féin, agus toġbaḋ sé a ċros gaċ láoi agus leamaḋ sé misi.

Oír giḋ bé lér ab aill an anam do ṡlánaġaḋ caillfiḋ sé é: agus giḋ be ċaillfeas a anam ar mo ṡonsa, a sé so ṡláineoċas é.

Aċd a duḃairt Iósa ris, Giḋ bé neaċ ċureas a láṁ ar an gcéuċd, agus ḟéaċas na ḋíaiġ, ní ḃfuil se iomċuḃaiḋ do ríoġaċd Dé.

Oír créd a ṫarḃa do ḋuine, dá ngnoġuiġeaḋ sé an doṁan uile, agus go gcaillfeaḋ sé, nó go léigfeaḋ sé a muġa é féin?

Oír giḋ bé le buḋ nár misi agus mo ḃriaṫra, buḋ nár le Mac an duine eision, an tráṫ ṫiocfas sé ann a ġloír fein, agus Aṫar, agus na naingeal náoṁṫa.

Agus a duḃairt Iósa ris, Ataíd fúaċaisiġe ag na sionnċaiḃ, agus neíd ag éanlaiṫ a naiéir; aċd ní ḃfuil áit ag Mac an duine ann a gcurfeaḋ sé a ċeann.

Agus a duḃairt sé riú, Giḋ bé ġéuḃas ċuige an leanaḃ so a mainmsi is misi ġaḃas se ċuige: agus giḋ bé ġéuḃas misi ċuige, gaḃuiḋ sé ċuige an té do ċuir uáḋ mé: óir giḋ bé is luġa eadruiḃsi uile, bíaiḋ se mór.