Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Лука 23

Pakurirana nevamwe

[Иисус мынча дээн: «Ачай! Оларны өршээ, чүнү кылып турарын билбес улус-тур».] А шериглер Ооң идик-хевин, кымның чүнү алырын үлүг тыртып шиитпирлээш, үлежип алганнар.

Иисус аңаа мынча деп харыылаан: «Алыс шынны сеңээ чугаалап тур мен: бөгүн-не Мээң-биле кады дываажаңга турар сен».

Оон ол Иисуска мынча дээн: «Иисус, Хаан болуп, чагырып келгеш, мени база сактып кээп көрүңерем».

Иисус: «Ачай! Амы-тынымны Сээң холуңга хүлээдип тур мен» – дыңзыг үн-биле алгырыпкан. Ону чугаалааш, амы-тыны үстү берген.

Баш сөөгү деп адаар черге чедип келгеш, орта Иисусту база херектеннерни: бирээзин Ооң оң талазында, өскезин – солагай талазында белдир-ыяштарга хере шаап кааннар.

Хүн үнгенден бээр алдыгы шактан тоску шакка чедир чер кырын дүмбей караңгы шыва апкан. Хүн караа көзүлбестей берген, Бурганның өргээзиниң иштинде аскан көжеге ийи чара орлуп калган.

Чүс шериг баштыңчызы бүгү болган чүүлдү көргеш, Бурганны алдаржыткаш: «Бо кижи ылап-ла актыг, чөптүг-шынныг турган-дыр!» – дээн.