යේසුස් වහන්සේ බෙතානියේදී ලාසරස් මළවුන්ගෙන් නැගිටුවන සේක

යේසුස් වහන්සේගේ මිතුරෙකු දරුණු ලෙස රෝගාතුරව මරණ මංචකයේ සිටින විට, උන්වහන්සේ සියල්ල අත්හැර ඔහු බැලීමට යනු ඇතැයි ඔබ සිතනු ඇත. නමුත්, යේසුස් වහන්සේ තවදුරටත් සිටි ස්ථානයේම රැඳී සිට, ලාසරස් මිය ගිය පසුව මාර්තා සහ මරියා බැලීමට වැඩම කළ සේක.

උන්වහන්සේ ගම්මානයේ දොරටුව අසලට වැඩම කළ විට මාර්තා උන්වහන්සේ හමුවී, ඇගේ සහෝදරයාගේ මරණයෙන් දින හතරකට පසුවත් උන්වහන්සේට යමක් කළ හැකි බව හැඟවූවාය. මරියා යේසුස් වහන්සේ වෙත දිව ගොස් උන්වහන්සේගේ පාමුල වැටී හඬමින්, උන්වහන්සේ මෙහි වැඩ සිටියා නම් මරණය වළක්වා ගත හැකිව තිබුණු බව පැවසුවාය. යේසුස් වහන්සේ වටා පැතිර තිබූ ශෝකය දැක කඳුළු සලන සේක. අනතුරුව උන්වහන්සේ සොහොන වෙත වැඩම කර මහා හඬින් ලාසරස්ව පිටතට කැඳවන සේක. මළ සිරුර වටා ඔතා තිබූ කොටු රෙදි පටි සමඟම ලාසරස් පිටතට පැමිණියේය.

යේසුස් වහන්සේ, උන්වහන්සේගේම මරණය සහ පුනරුත්ථානයට පෙරම, මරණය කෙරෙහි උන්වහන්සේගේ අධිකාරිත්වය පෙන්නුම් කළ සේක. උන්වහන්සේ මේ ලෝකයේ අපගේ ජීවිතවල කර්තෘ සහ පරිපූර්ණ කරන්නා වන සේක. ජීවිතය ආරම්භ විය යුත්තේ හෝ අවසන් විය යුත්තේ කවදාදැයි තීරණය කළ හැකි එකම තැනැන්වහන්සේ උන්වහන්සේය. ලාසරස් ඔහුගේ නැවත නැගිටීමෙන් පසු පොළොවේ සදාකාලිකව ජීවත් නොවූවත්, යේසුස් වහන්සේ තමන් වහන්සේ පුනරුත්ථානය සහ ජීවනය බවට මනුෂ්‍යයන්ට සම්පූර්ණ සාක්ෂියක් දුන් සේක. අදත්, ජීවිතයේදී සහ මරණයේදී අපි වඩාත්ම ආශීර්වාද ලත් ජනතාව වෙමු, මක්නිසාද ජීවත් වීම ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ උදෙසා සහ මරණය ලාභයකි යන්නෙහි අර්ථය අපි ජීවත් වන විට එය දෙවියන් වහන්සේගේ මහිමය සඳහා වන අතර අපි මිය යන විට අපි උන්වහන්සේ සමඟ සදාකාලය ගත කරන්නෙමු. කිසිදු අතකින් පාඩුවක් නැත! මෙය කෙබඳු සුරක්ෂිතතාවයක්ද!

එය ඔබ යේසුස් වහන්සේ දෙස බලන ආකාරය කෙසේ වෙනස් කරන්නේද? එය ඔබ මේ ලෝකයේ ඔබේ ජීවිතය දෙස බලන ආකාරය කෙසේ බලපාන්නේද? අප සමහරෙක් කිසිවකුට බලපෑමක් නොකර සහ සදාකාලය පිළිබඳ දැක්මක් නොමැතිව අපගේ ජීවිත ගත කරමු. අපි මළවුන් මෙන් ජීවත් වෙමු සහ ගමන් කරමු. දැන් කාලය පැමිණ ඇත්තේ යේසුස් වහන්සේගේ වදන් පුද්ගලිකව පිළිගෙන සොහොන් වස්ත්‍ර ගලවා දමා සත්‍ය ලෙස ජීවත් වීමටය!