Versete biblice populare din Матто* 4

Împărtășește

Лекин Исо дар ҷавоб гуфт: «Не, зеро дар навиштаҷот гуфта шудааст, ки инсон на фақат бо хӯрдани нон зинда аст, балки бо ҳар сухане, ки Худо мегӯяд».

Исо ба ӯ гуфт: «Дур шав, эй шайтон! Чунки дар навиштаҷот гуфта шудааст, ки „ба Худованд Худои худ саҷда намоед ва танҳо ба Ӯ хизмат кунед“».

«Не! – ҷавоб дод Исо, – чунки дар навиштаҷот боз гуфта шудааст, ки „Худованд Худои худро насанҷед“».

Баъд аз ин воқеа Рӯҳулқудс Исоро ба биёбон бурд, то ки шайтон Ӯро биозмояд. Давоми чил шабонарӯз Исо рӯза дошт ва ниҳоят сахт гурусна монд.

Исо ба онҳо гуфт: «Маро пайравӣ кунед, то ба ҷойи моҳӣ ҷамъ кардани мардумро ба шумо омӯзам». Онҳо тӯрҳои худро дарҳол партофта, Ӯро пайравӣ карданд.

Аз ҳамин вақт Исо ба эълон кардани пайғоми Худ оғоз намуд: «Тавба кунед ва аз гуноҳҳоятон рӯй гардонед, чунки Подшоҳии Худо наздик аст!»