Versete biblice populare din Матто* 3

Împărtășește

Ҳатто фикр накунед, ки ба сабаби аз насли Иброҳим буданатон ҷазо намебинед. Зеро ба шумо мегӯям, ки Худо аз ин сангҳо барои Иброҳим насл ба вуҷуд оварда метавонад. Пас тавба кунед ва самаре оваред, ки тавбаи шуморо нишон диҳад!

аз осмон овозе омад: «Ин Писари азизи Ман аст ва Ман аз Ӯ хеле хушнудам».

Ҳамин ки Исо таъмид гирифта аз об баромад, дарҳол осмон ба Ӯ кушода шуд. Яҳё Рӯҳи Худоро дид, ки мисли кабӯтар фаромада, дар болои Ӯ қарор гирифт ва

Ман шуморо ҳамчун шаҳодати он ки тавба кардаед, бо об таъмид медиҳам, аммо Касе, ки баъд аз ман меояд, шуморо бо Рӯҳулқудс ва бо оташ таъмид медиҳад. Ӯ аз ман басо тавонотар аст ва Ман ҳатто сазовори он нестам, пойафзори Ӯро бардорам.

Табар аллакай бар решаи дарахтон гузошта шудааст ва ҳар дарахте, ки самари хуб намеоварад, бурида ба оташ партофта мешавад.

Яҳё ҳамонест, ки Ишаъё пайғамбар дар борааш гуфта буд: «Касе дар биёбон фарёд зада мегӯяд: „Барои Худованд роҳро тайёр кунед ва онро рост намоед!“»