WyprawaPrzykład

Do tej pory przyjrzeliśmy się dwóm z naszych pięciu pytań pozwalających wrócić na właściwy tor: 1) „Gdzie jesteś?” i 2) „Kto ci to powiedział?”. Trzecie z nich to pytanie zadane przez Jezusa w Ewangelii Jana 1:38: „Czego szukasz?”. Na Jezusie nie robi wrażenia, gdy udzielamy Mu odpowiedzi, które naszym zdaniem chce usłyszeć. Doskonale zna nasze wnętrze. Wie, kiedy prawdziwą odpowiedzią na pytanie: „Czego szukasz?” jest: „kłopotów”. Albo pieniędzy. Bezpieczeństwa. Seksu. Sensu. Czasami najmocniejszym świadectwem może być stwierdzenie: „Szukałem ___________________ a znalazłem Jezusa”.

Samarytanka z 4. rozdziału Ewangelii Jana nie przyszła do studni szukając Jezusa. Przyszła po wodę, więc On pokazał jej źródło żywej wody. Nie odrzucił jej za to, że chciała nie tego, co trzeba. Jezus posłużył się tym, czego szukała, by doprowadzić ją do tego, o czym wiedział, że w głębi serca pragnęła najbardziej: Zbawiciela, który mógłby powstrzymać szaleństwo, wybaczyć jej grzechy i przywrócić jej godność. Mesjasza, który znałby prawdziwą wersję jej historii i nie dałby się zwieść sprytnym wybiegom mającym na celu odwrócenie uwagi.

Podobnie było z Szawłem. Jezus był ostatnim, czego pragnął udając się do Damaszku. Nie szukał Jezusa. Ścigał Jego naśladowców. Prawda jest taka, że ci, którzy proszą, otrzymują – nawet jeśli to, co dostają, nie jest tym, o co prosili. Poszukujący znajdują – nawet jeśli to, co odkrywają, nie jest tym, czego szukali. Przed pukającymi otwierają się drzwi – nawet jeśli do środka zaprosi ich nie ten, kogo się spodziewali. Jezus widzi, co kryje się za naszymi doczesnymi pragnieniami i wie, czego pragnęlibyśmy najbardziej, gdybyśmy wiedzieli, jak się to skończy. W Księdze Izajasza 46:10 ujęta została koncepcja mająca ogromne znaczenie dla naszej wyprawy: Bóg zna koniec już od samego początku. Te siedem słów zmienia zasady gry w tym olimpijskim wyścigu. Wnosi zaufanie w serca poszukujących.

Jakie są twoje najgłębsze pragnienia? Za czym tęsknisz? Których z tych rzeczy nigdy nie otrzymałeś? Napisz do Boga i powiedz Mu o wszystkim, za czym tęsknisz i czego pragniesz. Powiedz Mu, jakimi pragnieniami się kierujesz. Wkrótce możesz zrozumieć, że Bóg własnoręcznie zasadził niektóre z tych pragnień w twoim sercu.

Na zakończenie głośno przeczytaj słowa Psalmu 38:10, kierując je do Jezusa. Porozmyślaj nad nimi. Naucz się ich na pamięć. Niech ta prawda będzie namiotem, w którym możesz odpocząć w trakcie swojej wędrówki.