A Słowo ciałem się stało - 14 rozważań na Boże NarodzeniePrzykład

Sławomir Maślanka

„Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony! Ogień krzepnie, blask ciemnieje, Ma granice Nieskończony. Wzgardzony, okryty chwałą, Śmiertelny Król nad wiekami! A Słowo Ciałem się stało, I mieszkało między nami.”

Jestem przekonany, że większość z nas rozpoznaje tekst powyżej. Pierwsza zwrotka kolędy napisanej przez Franciszka Karpińskiego popularnie zwanej „Bóg się rodzi”. Pierwszy raz wybrzmiała w 1792 roku, a jej tytuł właściwy to Pieśń o Narodzeniu Pańskim. Jak dla mnie, tytuł oryginalny godniej oddaje powagę chwili, o której mówi ten utwór. Pełna paradoksów, które mają podkreślić ważność sytuacji. Rozczula mnie głębią pokory skonfrontowanej z potęgą. Stwórca, który tak pokochał stworzenie, że aby je ratować sam się nim stał. Pokorna Wszechmoc zrodzona w akcie stworzenia i Mocy - Słowo Ciałem się stało!

„Bóg bowiem tak bardzo ukochał świat, że dał swego Jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (Jana 3:16 SNP).” Pan Jezus powiedział, że „Największą miłość okazuje ten, kto swoje życie oddaje za przyjaciół” (Jana 15:13 SNP). Bóg, transcendentny, dla człowieka nie do ogarnięcia w żaden sposób, Stwórca wszystkiego uznaje ludzi za przyjaciół. Nie wiem czym sobie zasłużyłem na taką łaskę, ale przestałem się nad tym zastanawiać – nie ogarniam tego. Dany mi czas wolę poświęcić na okazywanie wdzięczności Bogu i na to, aby być jak najlepszym przyjacielem dla Niego.