Uwolnij się od hazarduPrzykład

Emocje, które pchają w stronę gry

„Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się, Nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego(…)” (Pierwszy list św. Pawła do Koryntian 13:4-5)

Hazard rzadko zaczyna się od chłodnej kalkulacji. Znacznie częściej – od emocji. Gdy coś boli, przytłacza, gdy nie radzisz sobie z frustracją, lękiem, nudą, poczuciem niesprawiedliwości. Kiedy jesteś samotny, zirytowany albo po prostu zmęczony i potrzebujesz ulgi. Gra staje się wtedy szybkim lekiem – chwilowym odcięciem od napięcia.

Czasem jednak nie chodzi od razu o emocje. Może wszedłeś z ciekawości, z nudy, bo inni to robili. Ale emocje i tak przyjdą – lęk, wstyd, rozczarowanie sobą. I to one zostają z Tobą na dłużej. Hazard nie jest tylko zabawą – to coś, co z czasem zaczyna niszczyć od środka.

Kolejna gra to nie rozwiązanie. To jedynie wyciszenie alarmu, który zaraz znów się włączy. Wchodzisz, by uciec od emocji, a wychodzisz z jeszcze większym ciężarem – wyrzutów sumienia, napięcia, złości na siebie. Zamiast przeżyć i przepracować to, co czujesz, uczysz się tłumić emocje, a potem rozładowujesz je w sposób, który rani ciebie i innych.

Biblia pokazuje inną drogę. Miłość – ta prawdziwa – nie unosi się gniewem, nie myśli źle. To nie lista cech, które masz posiadać, bo inaczej nie zostaniesz przez Boga zaakceptowany. To obraz kogoś, kto kocha cierpliwie, łagodnie, bez potępienia. To ktoś, kto nie wpada w panikę, gdy ty się boisz. I nie odwraca się, gdy pękasz.

Taka miłość przemienia emocje nie przez ich usunięcie, ale przez to, że pozwala je przyjąć i nazwać. Emocje są sygnałem – mówią, że coś w tobie domaga się uwagi. A Boża miłość daje przestrzeń, by je zobaczyć bez strachu przed odrzuceniem.

Zapytaj dziś siebie: czego naprawdę szukasz, gdy ciągnie cię do gry? Ukojenia? Spokoju? Adrenaliny? Bliskości? Może to nie chodzi o pieniądze – tylko o emocje, które próbujesz uciszyć. A może właśnie w tych emocjach Bóg chce się z tobą spotkać. Nie jako sędzia. Jako Ojciec, który zna twój ból – i nie odwraca wzroku.

Pytania do refleksji:

• Jakie emocje są dla ciebie najtrudniejsze do uniesienia?
• Czy grasz po to, żeby czegoś nie czuć?
• Co by się stało, gdybyś te emocje po prostu przyjął – nie sam, ale w obecności Boga?