Pierwsza Wielkanoc. Podróż do pustego grobu.Przykład

OD SMUTKU DO ZADOWOLENIA

A to powiedziawszy, pokazał im swoje ręce i bok. I uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana (J 20:20).

Pierwsza Wielkanoc nie przypominała tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Zanim odkryto zmartwychwstanie Jezusa, uczniowie płakali i gnębiło ich poczucie rozczarowania. Nie byli pełni radości, nadziei i uwielbienia. Uczniowie zebrali się razem ze strachu, aby chronić się nawzajem, a nie śpiewać „Zmartwychwstania dzisiaj czas, Alleluja!”. Siedzieli zasmuceni; ich historia utknęła w martwym punkcie, a następna karta opowieści była pusta. Tak przynajmniej myśleli.

Biblia nie próbuje zaprzeczać temu ani idealizować smutku odczuwanego przez uczniów Chrystusa po Jego ukrzyżowaniu. Nie rozumieli, co się stało, a już na pewno nie wiedzieli, co będzie dalej. Ich przygnębienie ujawnia ograniczenia ludzkości w rozumieniu szerszej perspektywy. Pomimo proroctw Starego Testamentu i tego, że sam Jezus zapowiedział swoją śmierć (Mk 8:31; 9:31; 10:33-34), Ewangelia wg św. Jana relacjonuje, że „jeszcze nie rozumieli Pisma, że ma powstać z umarłych” (J 20:9). Nie pojęli, że kiedy Jezus powiedział z krzyża: „Wykonało się” (19:30), nie wyrażał porażki, ale ogłaszał zwycięstwo.

To zwycięstwo oznaczało zmartwychwstanie. Kiedy zmartwychwstały Zbawiciel przyszedł do uczniów pogrążonych w ciemności, strachu i smutku, doprowadził do ich przemiany. Ich niewiara zmieniła się w wiarę, a smutek w radość. Tę radość spowodowało zrozumienie, że Jezus powstał z martwych. Ich wiara i nadzieja na przyszłość wróciły, zakorzenione w tej wspaniałej rzeczywistości. Ciemność ich rozpaczy sprawiła, że światło zmartwychwstania stało się jeszcze bardziej chwalebne.

Jeśli szukamy boga, który nas uszczęśliwi, nie powinniśmy szukać Boga Biblii. On co prawda uszczęśliwia nas, bardziej niż ktokolwiek lub cokolwiek innego, jednak często zaczyna od zasmucenia. Smutno nam z powodu tego zepsutego świata, naszych własnych grzechów i tego, że na krzyżu Jezus umarł z powodu zarówno naszej niegodziwości, jak i nieposłuszeństwa. Tylko dzięki prawdziwemu odczuwaniu takiego smutku możemy w pełni zrozumieć radość płynącą z uregulowania rachunku, spłaty długu i przebaczenia naszych krzywd.

Możemy zaznać radości miłości, którą nas obdarzono, nawet jeśli nie jesteśmy jej godni. Otrzymujemy ją, nawet kiedy nie chcemy słuchać. Co to za miłość? Jest to miłość Boga do ludzi, do ciebie i do mnie! Dziś odwróćmy wzrok od siebie i spójrzmy na Niego. To jest miłość, a świadomi, że jesteśmy kochani w ten sposób, jesteśmy w stanie dostrzec uzdrowienie krzywdy i zrozumieć, że smutek może być glebą, na której wyrośnie wieczna radość. Do którego etapu swojego życia – być może pełnego bólu, żalu lub niepokoju – odniesiesz tę informację? Pamiętaj, że przez cokolwiek przechodzisz, prawdą jest, że zmartwychwstania dzisiaj czas. Alleluja!

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?

Materiał rozważań został zaczerpnięty z: Alistair Begg, „Prawda dla życia. 365 codziennych rozważań”, Wydawnictwo MW. Więcej o nas możesz się dowiedzieć pod tym adresem: mwbooks.org