Pierwsza Wielkanoc. Podróż do pustego grobu.Przykład

MAJESTATYCZNE PODDANIE SIĘ

Judasz więc, wziąwszy oddział żołnierzy i strażników od naczelnych kapłanów i faryzeuszy, przyszedł tam z latarniami, pochodniami i bronią. Wtedy Jezus, wiedząc o wszystkim, co miało na niego przyjść, wyszedł im naprzeciw i zapytał: Kogo szukacie? Odpowiedzieli mu: Jezusa z Nazaretu. Jezus powiedział do nich: Ja jestem. [...] cofnęli się i padli na ziemię (J 18:3-6).

Wszyscy ewangeliści opisują podobne wydarzenia z życia Jezusa, ale każdy z nich podkreśla wybrane szczegóły i aspekty Jego tożsamości. Jedną z intencji św. Jana było ustanowienie wyższości i zwycięstwa Jezusa nad okolicznościami, które miały Go poniżyć i upokorzyć. Rozważmy aresztowanie Jezusa w ogrodzie Getsemani: poddał się dobrowolnie, jednak wciąż z autorytetem, objawiając swój majestat jako Zbawiciela świata. Kiedyś ludzie próbowali założyć Jezusowi koronę królewską, a On się wycofał, ponieważ wiedział, że królestwo świata nie jest Jego przeznaczeniem (J 6:15). Tutaj, kiedy żołnierze przybyli, aby uśmiercić go na krzyżu, wiedział, co się wydarzy. Z pewnością spodziewali się, że tego osławionego galilejskiego stolarza będą musieli szukać daleko. Tymczasem był tutaj, dobrowolnie się poddając, z majestatem w głosie, patrząc im w oczy, a Jego postawa przyczyniła się do wielkości tej chwili. Nic dziwnego, że „cofnęli się i padli na ziemię”.

Kiedy Jezus poddał się tym, którzy traktowali Go jak bluźniercę i przestępcę, nie wyparł się tego, kim jest. W rzeczywistości używał języka, który wyrażał Jego boską tożsamość i autorytet. Jezus użył wyrażenia „Ja jestem” nie tylko po to, by powiedzieć żołnierzom, że jest Jezusem z Nazaretu, ale także utożsamić się z Tym, który ukazał się Mojżeszowi przy płonącym krzewie (Wj 3:14). To było to samo zdanie, które kilka miesięcy wcześniej prawie doprowadziło do ukamienowania Go (J 8:58-59), ponieważ było to wyraźne twierdzenie, że jest samoistnym, żywym Bogiem.

Oto ten Bóg wystąpił naprzód, aby powstrzymać sprzeciw przyjaciół i pozwolić swoim wrogom Go zabić. Dlaczego? Kiedy Chrystus pojawił się w ogrodzie, nie tylko chronił swoich uczniów, ale także zaopatrywał swój lud. Wystąpił w zastępstwie grzesznych ludzi, jako wypełnienie wszystkiego, czego od dawna oczekiwano. Wiedział dokładnie, do czego zmierza: „Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga” (1 P 3:18).

W swoim połączeniu chętnego poddania się i boskiego autorytetu Chrystus zrobił kolejny krok w kierunku krzyża, gdzie Jego ofiara zapewniła nam zbawienie. Nie uciekał od krzyża, ale zdecydowanie szedł w jego kierunku. I zrobił to dla nas.

To rzecz najwspanialsza, prawie
zbyt cudowna, by była prawdziwa,
Syn Boży przyszedł z nieba,
i umarł, by ocalić dziecko takie jak ja.
(Pieśń „It Is a Thing Most Wonderful”)

Pytania do refleksji:

• w jaki sposób Bóg wzywa mnie do zmiany myślenia?
• jak Bóg zmienia priorytety mojego serca, to co kocham?
• do jakich działań wzywa mnie dziś Bóg?