#JEZUS - 30 dni wspólnych rozważań SłowaPrzykład

Nie rób kroku wstecz, wytrwaj!

Ewangelia wg św. Mateusza 15,21-28

“Potem Jezus odszedł stamtąd i podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: „Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha”. Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: „Odpraw ją, bo krzyczy za nami!” Lecz On odpowiedział: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela” A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: „Panie, dopomóż mi!” On jednak odparł: „Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom”. A ona odrzekła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów”. Wtedy Jezus jej odpowiedział: „O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!” Od tej chwili jej córka była zdrowa”.

Jezus, który nie jest do siebie podobny. Jezus, który wydaje się być oschły, nieczuły. Najpierw nie odwraca się nawet, kiedy kobieta błaga o litość dla swojej małej córeczki. Później nawet Jego uczniowie wstawiają się za kobietą i wykazują większą empatię od Niego. Zmuszony w końcu przez kobietę do odpowiedzi robi to w sposób, który zupełnie nie pasuje do Jego wizerunku z Ewangelii. Jakby na chwilę stał się zimny i obojętny. Jakby stracił uczucia i przestał Go obchodzić los człowieka. Jakby to człowiek pragnący Boga musiał zejść z drogi Bożego planu, bo nie pasuje do Bożego wyobrażenia…

Czy Jezus był tutaj sobą? A może po prostu zakrył swoją twarz maską, pod którą ze łzą w oku i przez zaciśnięte zęby mówił:

„Walcz, walcz kobieto! Nie poddawaj się! Zaszłaś już tak daleko ze swoją wiarą. Ubrałem przed tobą maskę obojętnego, pozbawionego uczuć i empatii, a ty i tak nie dajesz sobie wmówić, że taki jestem naprawdę! Uraziłem cię i twoją dumę do szpiku kości, a ty chowasz swój honor do kieszeni, bo Mnie tak bardzo pragniesz i potrzebujesz! Walcz jeszcze przez chwilę. Nie rób kroku wstecz, wytrwaj!”.

Na końcu tej przypowieści słyszę coś, czego w Biblii nie znajduję, ale dzięki poznaniu natury Jezusa nie mogę czytać tego fragmentu inaczej, jak tylko robiąc wielkie UFFFF: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara”.

Niewiasta wytrwała i nie dała wmówić sobie, że wizerunek Jezusa jest taki, jak przez chwilę jej się wydaje. Zdarzają nam się różne dni i różne trudności dnia codziennego. My w swoim życiu też nie zawsze czujemy Jego miłość, zaangażowanie czy nawet obecność…

Pamiętajcie jednak, że On w tych momentach cedzi z nadzieją przez zęby:„Walcz, walcz! Nie poddawaj się, zaszedłeś już tak daleko ze swoją wiarą”.

Kuba Słomiński