Jak nadać życiu sens — Część 1: Kto rządzi?

„Ezawowi oddałem w posiadanie góry Seir, a Jakub wraz z synami powędrował do Egiptu” (Jozuego 24:4).

Nieważne czy posiadasz doktorat, czy porzuciłeś szkołę, na pewno mierzyłeś się z problemami. Wszyscy tak mamy; i czasami nie umiemy pojąć sensu życia. Układamy sobie plany i pewne rzeczy nie wychodzą; lub dzieje się to, co nieprzewidywalne; lub kończymy z niezamierzonymi konsekwencjami. I chociaż służymy Bogu, sprawy wydają się wymykać się spod kontroli, powodując, że zachodzimy w głowę, co się w ogóle dzieje!

To mogła być prawda dla Izraelitów, gdy usłyszeli, co Jozue opowiadał o postępowaniu Pana z Jego ludem. Patriarcha Jakub był jednym z dwóch braci, którzy byli bliźniętami dwujajowymi. Ezaw, jego brat, sprzedał swoje pierworództwo za miskę soczewicy, pokazując tym czynem, że gardził błogosławieństwem Boga. Zatem Bóg odrzucił go jako dziedzica obietnicy, którą dał Jego przodkowi, Abrahamowi. Mimo to Jozue mówi, że Bóg później pobłogosławił Ezawa górami Seir, w których on i jego potomkowie mogli się łatwo obronić, gdyby ktoś ich atakował. Z kolei Jakub — syn błogosławieństwa, który pomimo swoich wad otrzymał akceptację Boga poprzez Bożą suwerenność — został wyprawiony do Egiptu wraz ze swoją rodziną, gdzie stali się niewolnikami. To wydaje się nie mieć sensu!

Zanim znajdziemy sens w tej historii z Biblii i w wydarzeniach z naszego życia, musimy zrozumieć Boga. Ponieważ to nie my rządzimy wszechświatem, lecz Bóg . A nasze dni są policzone zgodne z Jego planem dla każdego z nas. Głównym celem Boga wobec Jego ludzi jest uczynienie z nas mężów i kobiety wiary. Zatem pozwala nam znaleźć się w sytuacjach, które nauczą nas Mu ufać. Dlaczego mielibyśmy Mu ufać, gdyby wszystko dobrze się układało? To właśnie w ciemnej dolinie On odnawia nasze dusze.

Bóg mówił: „Jakuba kocham, i uczynię go oraz jego lud mężami i kobietami wiary; zatem pozwolę im na zmierzenie się z trudnymi sytuacjami”. Wszyscy uczęszczamy do szkoły wiary, a to tłumaczy wiele rzeczy w naszym życiu, które teraz możemy lepiej zrozumieć. Jak mamy uwierzyć, jeśli nie doświadczymy trudności? Jak nauczymy się ufać Bogu, jeśli nie będzie nas to czasem bolało — jeśli nie będziemy doświadczać trudności? Bóg chce, abyśmy przekazywali wiarę innym i inspirowali ich do wiary; ale nie możemy kogoś doprowadzić do wiary w Boga, jeśli sami kiedyś nie musieliśmy uwierzyć, jeśli nigdy nie widzieliśmy, co On potrafi zrobić.

To co Bóg dał Jakubowi i ludziom Izraela ze względu na ich wiarę i co daje tobie i mnie — jest świadectwem. Lud Izraelski do dzisiejszego dnia — tysiące lat później — śpiewa o tym, jak byli w Egipcie, lecz Bóg ich ocalił. Świadectwo nie jest czymś do zapamiętania i wyrecytowania; to doświadczenie życiowe, podczas którego musiałeś zaufać Bogu i widziałeś, jak cię przez nie przeprowadza, umożliwiając ci pomaganie innym, którzy przechodzą przez dolinę. Teraz możesz ich podnieść na duchu, ponieważ możesz powiedzieć: „Nie poddawaj się! Też chciałem się poddać; ale to, co On zrobił dla mnie, może także zrobić dla ciebie!”.

Ciąg dalszy nastąpi…