SZABAT I TOŻSAMOŚĆ        

ROZWAŻANIE

Dwóch przyjaciół od dłuższego czasu poszukiwało pracy, co bardzo im ciążyło, ponieważ każdy z nich miał rodzinę, o którą musiał się troszczyć. Uczestniczyli w kursie zatytułowanym „Chrześcijaństwo i praca”, który prowadziłem w moim kościele. Podczas kursu bardzo otwarcie zastanawiali się nad swoim bezrobociem, a szczególnie nurtowały ich pytania dotyczące ich tożsamości. Czy moja wartość zależy od mojej przydatności w świecie pracy? Jak bardzo identyfikuję się z pracą, którą wykonuję? Jaki wpływ ma na mnie bezrobocie? 

Ich świadectwa przykuły naszą uwagę. Zdaliśmy sobie sprawę, jak dla naszej tożsamości ważna jest praca. Bóg ustanowił w każdym tygodniu dzień bez pracy – szabat – aby przypomnieć nam, że wizja własnej osoby nie jest określana przez naszą pracę.

W czasie niewoli egipskiej Żydzi zostali okradzeni z odpoczynku w trakcie szabatu. Jako niewolnicy musieli nieustannie pracować w służbie faraona. Byli uwięzieni w systemie, który ich wykorzystywał i sprawował absolutną dominację nad Bożym stworzeniem. Jednak Bóg nie zaakceptował taki status quo. Wyzwolił swój lud z niewoli. Na pustyni Żydzi mogli ponownie świętować szabat. Czcząc Boga, przypomniano im o ich najgłębszej i najprawdziwszej tożsamości: byli wybranym i umiłowanym ludem Boga. 

Dlatego właśnie szabat jest kluczowy dla nas wszystkich. Kiedy współuczestniczymy w uwielbieniu Boga, doświadczamy tego, że dając, zawsze otrzymujemy. Jesteśmy czymś więcej niż tym, co robimy i co osiągamy. Ostatecznie nasza tożsamość i godność potwierdzają, że jesteśmy – niezasłużenie – umiłowanymi dziećmi Bożymi. 

Praca pomaga nam kształtować nasz charakter, ale nasza wartość jako osoby nie jest określana przez to, co robimy. W dniu odpoczynku możemy zdystansować się od naszej pracy i na nowo doświadczyć Bożej bliskości. Z pomocą szabatowego odpoczynku ustanowionego przez Boga otrzymujemy pokój. Nasza wartość jako istot ludzkich opiera się na naszej relacji z Bogiem. 

Dwaj przyjaciele, którzy uczestniczyli w kursie, intensywnie zastanawiali się nad swoją tożsamością. W trudnym czasie nauczyli się, że Bóg ich kocha, niezależnie od ich zawodu czy osiągnięć. W rezultacie znaleźli trwałą i zachęcającą perspektywę dla swojego życia. 

PYTANIA DO PRZEMYŚLENIA  

• W jaki sposób społeczeństwo mierzy moją wartość? Jak to robi Bóg?           


• Czy definiuję swoją tożsamość poprzez ciągłe sukcesy, czy też mogę po prostu „być”, a nie „działać” w niedzielę?           


• Jak mogę doświadczać mojej wartości w Bogu w codziennym życiu i okazywać to innym?

TEMATY DO MODLITWY  

• Dziękujemy Bogu za nasz cotygodniowy czas odpoczynku, kiedy doświadczamy bycia umiłowanymi dziećmi Bożymi bez konieczności dokonywania czegokolwiek.           


• Dziękujemy Bogu za naszą pracę i za to, jak kształtuje nasz charakter i podtrzymuje nas na duchu.           


• Modlimy się za tych, którzy stali się niewolnikami społeczeństwa opartego na wydajności, w którym żyjemy. Panie, uwolnij ich, tak jak kiedyś uwolniłeś swój lud z Egiptu.            


• Pokutujemy, ponieważ zbytnio polegamy na naszych osiągnięciach i wynikach, zamiast opierać naszą tożsamość na Bogu. 

PROPOZYCJA MODLITWY 

Panie, bezradnie próbujemy znaleźć schronienie w Tobie, ale nie wiemy jak. Pod wpływem naszego codziennego życia skupiamy się wyłącznie na naszych osiągnięciach, chociaż tęsknimy za aprobatą i miłością.

Dziękujemy za to, że nas kochasz. Dziękujemy, że dajesz nam Swoją miłość bezwarunkowo. Dziękujemy Ci za pielęgnowanie nas i naszych dusz oraz za dostarczanie nam wszystkiego, czego potrzebujemy. Nie potrzebujemy żadnych dodatkowych „witamin”.

Panie, pomóż nam zrozumieć nasz głód jako pragnienie Ciebie. Pomóż nam karmić się Twoją miłością. Pokaż nam, jak codziennie przebywać w Twojej obecności i prowadź nas zawsze. Amen.

Gisela Kessler-Berther, magister teologii, różne funkcje kierownicze w sektorze zdrowia i edukacji, Szwajcaria.