Że co mówi Biblia?Przykład

Ananiasz i Safira

5 rozdział Dziejów Apostolskich rozpoczyna się fragmentem, który jest trudny do czytania i interpretacji. Człowiek imieniem Ananiasz, wraz ze swoją żoną Safirą, sprzedał posiadłość, ale część zapłaty zachował dla siebie, zanim resztę złożył “u stóp apostołów.” 

W jakiś sposób Piotr dowiedział się o tym, co zrobił Ananiasz i zapytał go o to. Piotr zwrócił się do niego takimi słowami: “Ananiaszu, dlaczego szatan napełnił twoje serce…”. Powiedział mu także, że pieniądze były jego i mógł nimi dowolnie zarządzać. Najwyraźniej Piotrowi mniej chodzi o ukryte pieniądze, bo w pełni pokłada nadzieję w Boże zaopatrzenie, a bardziej o samą nieuczciwość wykazaną przez Ananiasza i Safirę. 

Zaraz po tej konfrontacji Ananiasz pada martwy na miejscu. Jakby tego było mało, po kilku godzinach przychodzi Safira nieświadoma tego, co właśnie stało się z mężem. Piotr również zadaje jej pytanie i ona tak samo umiera na miejscu. Obydwie śmierci wzbudziły ogromny strach wśród ludzi tamtego kościoła.

Cóż za dramatyczny fragment! Ma się wrażenie, że “kara jest niewspółmierna do winy”, prawda? Aby dokładnie zbadać ten fragment, musimy cofnąć się do poprzedniego rozdziału. 

Pod koniec 4. rozdziału Dziejów Apostolskich możemy przeczytać o silnej jedności panującej wśród wierzących. W wersecie 4:32 czytamy:“Nikt też nie nazywał własnym tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne”. Boży Duch działał z taką mocą w każdym z nich, wliczając w to Piotra i Jana, że nikt nie cierpiał niedostatku. Częściowo było tak dlatego, że potrzeby wierzących były zaspokajane, o czym dowiadujemy się z wersetu 34: 

"Ci bowiem, którzy byli właścicielami gruntów lub domów, sprzedawali je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli je u stóp apostołów. Tak zgromadzone środki rozdzielano każdemu zgodnie z tym, jaką miał potrzebę". Dzieje Apostolskie 4:34.

Kiedy rozważymy końcówkę 4. rozdziału - opis tamtejszych wierzących - to widzimy, że Safira i Ananiasz odstają od tego obrazu, prawda? W grupie wierzących panowała czystość serc. Byli “jednego serca i jednej duszy”, nikt nie był egoistą, potrzeby wszystkich były zaspokajane. To była piękna wspólnota ludzi dzielących ze sobą życie. Jednak Ananiasz i Safira tylko podrabiali czystość serc tamtych bezinteresownych ludzi. Może chcieli być jak oni, ale kiedy dostali pieniądze do ręki, to prostu nie umieli. Więc skłamali, by zyskać niezasłużony szacunek. W tym kłamstwie wyglądali na bardziej hojnych, niż rzeczywiście byli. 

Bez względu na to, jak trudno czyta się ten fragment, widzimy, że możemy starać się zrozumieć fragmenty, które wydają się nie mieć sensu. Ale ostatecznie ufajmy Bogu, którego myśli są wyższe od naszych i znajdźmy pokój w tym, że On ma absolutnie wszystko pod kontrolą.