Przygotowując nasze serca na Wielkanoc: Rozważania wielkopostnePrzykład

„Dzień 12: Kamień”

W przypowieści o najemcach, właściciel winnicy wydzierżawił swoją własność innym, a sam wyjechał. Po jakimś czasie wysłał swoich służących, by zgromadzili przypadającą mu część owoców z dzierżawionej ziemi. Jednak najemcy jednych służących pobili a innych zamordowali. W końcu posłał swojego syna w przekonaniu, że: „Uszanują mojego syna” (Marka 12:6). Jednak pomylił się, jego również zabili.

Jezus wyjaśnia znaczenie przypowieści cytując Psalm 118: „Czy nie czytaliście Pisma: »Kamień, który budujący uznali za nieprzydatny, ten właśnie stał się kamieniem węgielnym? Pan to sprawił i to budzi podziw w naszych oczach«” (Marka 12:10-11, por. Mateusza 21:42).
Innymi słowy, to Bóg jest właścicielem winnicy. Najemcy są Jego ludem. Mieli oni zrodzić dla Niego owoc swojego życia poprzez oddanie Mu chwały i swoje posłuszeństwo. Ale odrzucili Jego proroków i posłańców. Ostatecznie więc posłał do nich swojego Syna. Ale Jego również odrzucili. W przejawie buntu, nie uszanowali go jako Syna Bożego i zabili.

Jednak Jezus nie został zmieciony przez tłum gniewnych, niepanujących nad sobą ludzi. Odrzucenie, którego doświadczył, było zgodne z intencją planu Bożego — „Pan to sprawił”. To jest „cudowne w naszych oczach” ponieważ śmierć Chrystusa pokonała samą istotę tego, czym jest śmierć. Radujemy się, ponieważ Bóg wzbudził Jezusa z grobu i uczynił Go kamieniem węgielnym zbawienia dla każdego, kto uwierzy. W Nim zatem, będziemy żyć i nigdy nie umrzemy (Jana 11:25-27).

Modlitwa

Panie, Ty czynisz wszystko zgodnie ze swoją wolą. Choć śmierć Chrystusa wydawała się być porażką, Ty przywróciłeś Mu godność wskrzeszając Go z martwych. W Nim śpiewamy zatem: „Nie umrzemy, ale będziemy żyć” (Psalm 118:17). On jest naszym zbawieniem. To jest cudowne w naszych oczach. W imię Chrystusa. Amen.

Wszystkie prawa zastrzeżone (c) 2012 przez Redeemer Presbyterian Church.