Wybrani: Codziennie przypominajcie sobie o EwangeliiPrzykład

Mój przyjaciel Ryan podzielił się historią mężczyzny, którego nazwał panem B, a który był profesorem na Uniwersytecie w Pekinie, znanym jako "Harvard Chin". Opowiedział on studentom dowcip o partii komunistycznej. Jeden ze studentów zgłosił jego żart na policję. Następnego dnia funkcjonariusze wkroczyli do biura pana B i zabrali go do odległego, zimnego komunistycznego więzienia — bez ostrzeżenia, bez procesu. 

Tamtego ranka obudził się jako profesor piastujący jedno z najbardziej prestiżowych stanowisk akademickich na świecie. Przed zapadnięciem zmroku znalazł się w więzieniu. Chińskie więzienia w tym czasie były jednymi z najgorszych miejsc na ziemi — potwornymi norami pełnymi chorób, tortur i śmierci. Pan B szybko pogrążył się w depresji i rozpaczy. W ciągu kilku tygodni, jego depresja doprowadziła do myśli samobójczych. Pewnego popołudnia, będąc na dnie rozpaczy, podszedł do okna swojej celi na ósmym piętrze. Chińczycy nie montowali szyb na wyższych piętrach cel więziennych. Jeśli więzień chciał z niego wyskoczyć, by się zabić, nie było problemu. 

Serce pana B ścisnęło się, gdy wyjrzał i pomyślał o skoku. A potem to się stało. Usłyszał cichy głos: "Nie odchodź. Nie odchodź. Nie odchodź". Zdesperowany, usiadł na środku swojej celi. 

Na twardej betonowej podłodze zalały go wspomnienia. Jego przyjaciel z zagranicy, profesor, który był chrześcijaninem, podzielił się z nim Ewangelią. Pan B modlił się: "Jezu, jeśli jesteś prawdziwy, proszę, podaruj mi przebaczenie i pokój, które obiecałeś. A ja ofiaruję ci swoje życie i służbę". 

Spojrzał w górę i jak powiedział "Niebo nigdy nie było bardziej niebieskie, a słońce jaśniejsze w niezabudowanej oknem przestrzeni, a ja poczułem rosnącą radość w moim sercu, której nie czułem nigdy wcześniej". 

Ten wybitny profesor odrzucił wszystkie swoje zastrzeżenia i krzyknął: "Mam jasną przyszłość w Jezusie Chrystusie!”. Strażnicy usłyszeli go i w brutalny sposób nakazali mu milczenie. Jednak jego radości nie można było powstrzymać. Krzyczał bez przerwy, dopóki nie weszli do celi i go nie pobili. 

Więzień uwolniony przez wiarę w Ewangelię Jezusa posiada więcej wolności niż jakakolwiek osoba spoza więzienia bez Ewangelii. 

Pan B został ostatecznie wypuszczony i założył w Chinach kilka domów dziecka, opiekując się ubogimi i prowadząc wiele osób do Chrystusa. Miał świetlaną przyszłość w Jezusie Chrystusie. Jeśli go spotkasz, doświadczysz jego zaraźliwej radości. A on powie, że radość, jaką miał w więzieniu, jest taka sama, jaką ma do dzisiaj. 

Każdy czuje się czasami jak w osobiście stworzonym więzieniu — uwięziony przez myśli, nawyki, działania i dokuczliwą przeszłość, która nie pozwala się od siebie uwolnić. 

Ewangelia uczy nas, że najgorsze ze wszystkich więzień jest to, które sami tworzymy. Cele tego więzienia okratowane są naszą niepewnością naznaczoną intensywną świadomością, że coś jest w nas nie w porządku, że coś jest głęboko złamane. Nosimy to jak łańcuchy na szyi. Taki jest stan człowieczy. 

Może się to zmienić jedynie, gdy wydarzy się coś drastycznego. 

Ewangelia jest najbardziej drastycznym środkiem. To krwawy krzyż. To śmierć samego Boga dla naszego dobra. To ostateczna porażka samej śmierci w chwalebnym zmartwychwstaniu, aby ukazać Bożą miłość i moc przez całą wieczność. 

Pismo Święte przypomina nam, że musimy zwracać szczególną uwagę na to, co usłyszeliśmy, zwłaszcza jeśli chodzi o Ewangelię (Hebrajczyków 2:1). Najważniejszym kazaniem, jakie kiedykolwiek wygłosicie, jest to, które głosicie swemu własnemu sercu, codziennie przypominając mu: "Mam jasną przyszłość w Jezusie Chrystusie".