Handelingen 2:37-38

We hoorden van dat slot van de preek van Petrus: deze Jezus, die jullie gekruisigd hebben. Dat komt hard aan. En we zeiden tegen elkaar: het kan ook zomaar gaan over jou en mij, omdat we Hem zonder erg kunnen afdanken, de mond kunnen snoeren.

Zelfs als Hij je een en al is, Jezus, kan het gebeuren dat je toch op bepaalde momenten niet van Hem gediend bent en Hem daarom kruisigt. Het komt heel diep binnen, die ochtend op het tempelplein. Verslagen in het hart. Diep getroffen.

Dat is iets meer dan even een vluchtige gedachte of een oppervlakkig gevoel van spijt. Weet je, je hart, nee dat is niet die hartspier, maar je hart, dat zijn je diepste gedachten. Dat is de bodem van alle denken en voelen. Daar kwam het binnen. Daar drong het door. Dan ben je helemaal uit het lood. Dan kun je niks meer wegpraten.

Dan ga je om. Vandaar dat bekering in het Nieuwe Testament ook wordt weergegeven met het woord dat verandering van inzicht betekent. Wat je daarvoor ontging, zie je ineens onder ogen. En je kunt je ogen er niet meer voor sluiten, omdat de schellen van je ogen zijn gevallen. En dat waar je blind voor was, ineens glashelder voor je ligt.

Heilzaam als dat gebeurt. Daar word je eerlijk van. Mensen zeggen vandaag: je moet dicht bij jezelf blijven. Je komt nooit zo dicht bij jezelf als dan wanneer God je de ogen opent voor jouw bestaan.

Ze vragen tegelijk: wat moeten we doen? Ja, je weet het niet meer. Welke kant moet het op? Overdoen gaat niet. Maar hoe moet je verder met deze schuld?

En dan dat prachtige antwoord van Petrus. Hij zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u worden gedoopt. Bekering, dat klinkt heel zwaar, maar het is het mooiste woord uit de Bijbel. Het betekent dat je met heel je hebben en houden je kunt keren tot God, en dat je dan niet tegen een dichte deur oploopt, maar dat je wordt onthaald.

En hoe? Ieder van u worden gedoopt. Terwijl jullie je vergrepen aan Jezus en Hij door jullie gedood werd, ging in die dood van Hem jullie bestaan, jullie gedrag ten onder. En nu mag je gedoopt worden in Zijn dood. In het water dat dat symboliseert. En mag je het achter je laten.

Je kunt het niet overdoen, maar je wordt ervan gered, van bevrijd, van heel je verleden. En daarbij: de Geest zal in je komen wonen. Dat zegt Petrus ook nog: de gaven van de Geest zul je ontvangen.

God wil bij jou onder dak komen, voorgoed, om je mee te nemen op dat andere spoor, achter Hem aan. Ongekend. Dit is genade van de hemel, voor ieder die zich keert tot God.