Handelingen 2:32-36

Petrus hield op de Pinksterochtend een hele preek, en Lucas gaf daar een samenvatting van in Handelingen 2. We gaan die hele preek nu niet doornemen, maar focussen op het slot. Want daar komt het tot een climax.

Hoor maar wat Petrus daar zegt:
“Deze Jezus heeft God doen opstaan, waarvan wij allen getuigen zijn. Hij dan, Die door de rechterhand van God verhoogd is en de belofte van de Heilige Geest ontvangen heeft van de Vader, heeft dit uitgestort wat u nu ziet en hoort. David is immers niet opgevaren naar de hemelen, maar hij zegt: De Heere heeft gesproken tot mijn Heere: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden neergelegd zal hebben als een voetbank voor Uw voeten. Laat dan heel het huis van Israël zeker weten dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk deze Jezus, Die u gekruisigd hebt.” (Handelingen 2:32-36, HSV)

Dat was de slotzin van de preek. Aangrijpend. Prachtige dingen worden over Jezus gezegd. Verhoogd is Hij tot aan Gods rechterhand, de Geest heeft Hij intussen uitgestort om door te gaan op deze aarde. De macht en de kracht is aan Hem. De vijand wordt de wacht aangezegd. En intussen kijkt Petrus zijn gehoor ineens recht in de ogen. Deze Jezus, die door God heel duidelijk als Messias, als Heer is verhoogd, hebt u gekruisigd. U hebt zich aan Hem vergrepen. Zeven weken geleden. Zonder erg. U wist niet wat u deed, maar intussen gebeurde het wel.

Aangrijpend. Het zal je maar worden gezegd. Op de vroege ochtend. Dat valt rauw op je dak. Dat ligt zwaar op je maag. Zo meteen zal worden gezegd dat ze diep in het hart worden geraakt.

Tja, nu kun je denken: vandaag, nou ja, dat was toen, daar, voor die mensen. Ingrijpend, maar daar was ik toch niet bij? Nee, dat klopt. Ik ook niet. En toch moet je zo’n zinnetje eens tot je door laten dringen. Niet om het erger te maken, maar gewoon om onder ogen te zien wat er ook in jouw leven gebeuren kan.

Jezus kruisigen, hoe doen jij en ik dat vandaag? Nou, door Hem te negeren, of te ontlopen. Door Hem de mond te snoeren, als je Hem gewoon laat praten in plaats van dat je Hem het voor het zeggen geeft. Door Hem voor gezien te houden, omdat je gewoon even geen zin hebt om te volgen en liever een ommetje maakt, je eigen gang gaat.

En je weet het: dat gebeurt als vanzelf, zonder erg. Of met een heel vaag besef dat het misschien niet helemaal klopt. Maar ja, je praat eroverheen, je praat het weg, en je gaat door. Het zijn allemaal manieren waarop Jezus vandaag aan het kruis terechtkomt.

Hij wordt afgedankt. Je zegt misschien: ik vind dat zware taal. Ik ook. Maar is het daarom minder waar? Misschien goed om in plaats van het weg te praten, het onder ogen te zien. Hoe ongemerkt het kan gebeuren dat datgene wat toen in Jeruzalem gebeurde, ook in jouw leven gebeuren kan.

Deze Jezus, die jij gekruisigd hebt.
Het is het laatste woord van de preek, maar niet het laatste woord van God.