Een loflied in de frontlinie

Een paar dagen na het plotselinge overlijden van onze dochter Miriam, werden onze zoons eveneens ziek. Ze werden met dezelfde bacteriële infectie opgenomen op de Intensive Care. We zaten geblinddoekt in een emotionele achtbaan en hadden er geen idee van wat ons te wachten stond.

Wat we wel wisten, is dat de hemel werd bestormd voor ons gezin. God werd aanbeden en de psalm die op Miriams geboortekaartje stond, speelde daarin een grote rol. Psalm 100: het meest uitbundige en vrolijke loflied in de Bijbel. Als er één lied is dat niet gepast leek in deze omstandigheden van doodsangst en verdriet, was dit het wel. Toch is juist deze psalm in meerdere kerken gezongen. Een loflied in de frontlinie van dood en leven, ziekte en herstel, wanhoop en hoop.

Aanbidding is een krachtig wapen in oorlogsvoering. Zowel in geestelijke veldslagen als oorlogen van vlees en bloed. Machtige legers zijn verslagen door gejuich, metershoge muren zijn er door ingestort.

Juichen als alles verloren lijkt. Zingen tegen de klippen op. We deden het eveneens op Miriams begrafenis, ook daar zette Psalm 100 de toon.

"De eerste twee coupletten zingen we ingetogen. Het blijft tegenstrijdig om ‘Juich, aarde, juich alom den HEER’ te zingen op de begrafenis van een zesjarig meisje. Maar dan gebeurt er iets.

De organist zet een andere melodie in, een paasmelodie. Het verdriet, dat zo tastbaar aanwezig is, wordt verweven met hoop. Wat we aan het doen zijn gaat dwars tegen alles in. En terwijl we gaandeweg het derde couplet steeds harder zingen, slaat de sfeer in de kerk volledig om. Een onverklaarbare vreugde vult de ruimte en het is onmogelijk om te blijven zitten. Iedereen gaat staan, de trompettist heft zijn trompet op en de overwinning schalt door de ruimte. We worden uitgetild boven onze pijn en zingen het laatste couplet zo hard als we kunnen: ‘Want goedertieren is de Heer, Zijn goedheid eindigt nimmermeer; Zijn trouw en waarheid houdt haar kracht tot in het laatste nageslacht.’

Het is een geloofsbelijdenis doordrenkt met tranen, een heilige proclamatie. De aanwezigheid van talrijke engelen is voelbaar en de kloof tussen hemel en aarde verdwijnt. De dimensies vloeien in elkaar over en de atmosfeer zindert van onbeschrijfelijke victorie.”