कोही-कोही जहाज चढ़ी समुद्रमा गए, तिनीहरू महासागरमाथिका व्यापारी थिए।
तिनीहरूले परमप्रभुका कार्यहरू देखे, सागरको गहिराइमा तिनीहरूले उहाँका आश्चर्य कार्यहरू देखे।
किनभने उहाँले आज्ञा गर्नुभयो,
र प्रचण्ड आँधी चलाउनुभयो, जसले सागरका छालहरू उठाए।
तिनीहरू आकाशसम्मै चढ़ेर गए,
र फेरि सागरको गहिराइमा झरे, तिनीहरूको क्लेशमा तिनीहरूको साहस गलेर गयो।
तिनीहरू मतवालाजस्तै रन्थनिएर धरमराउँदैथिए,
र तिनीहरूको अक्कल गुम भयो।
तब तिनीहरूले आफ्नो सङ्कष्टमा परमप्रभुको पुकारा गरे,
र उहाँले तिनीहरूलाई तिनीहरूको आपद्बाट छुटाउनुभयो।
उहाँले आँधीलाई शान्त गराउनुभयो,
र सागरका छालहरू स्थिर भए।
आँधी शान्त भएपछि तिनीहरू खुशी भए,
र उहाँले तिनीहरूले चाहेका बन्दरगाहमा पुर्याउनुभयो।
तिनीहरूले परमप्रभुको अचूक प्रेमको निम्ति,
र मानिसहरूप्रति उहाँका आश्चर्यका कामका निम्ति उहाँलाई धन्यवाद चढ़ाऊन्।
तिनीहरूले मानिसहरूको समुदायमा उहाँको तारीफ गरून्,
र धर्म-गुरुहरूको सभामा उहाँको प्रशंसा गरून्।
उहाँले नदीहरूलाई मरुभूमिमा बग्ने खोलालाई सुक्खा भूमिमा,
र मलिलो भूमिलाई नूनको मरुस्थलमा परिवर्तन गरिदिनुभयो— त्यहाँ बस्ने मानिसहरूका दुष्टताको कारणले यसो भएको थियो।
उहाँले मरुभूमिलाई तालहरूमा,
र सुक्खा जमिनलाई बग्ने खोलाहरूमा परिवर्तन गरिदिनुभयो।
परमप्रभुले भोकाएकाहरूलाई त्यहाँ बस्न ल्याउनुभयो, अनि तिनीहरूले आफू बस्नलाई एउटा सहर निर्माण गरे।
तिनीहरूले खेतमा बीउ छरे र दाखबारी लगाए, जसले असल फसल उत्पादन गर्यो।
उहाँले तिनीहरूलाई आशिष् दिनुभयो, अनि तिनीहरूको सङ्ख्यामा धेरै वृद्धि भयो,
र तिनीहरूका गाईबस्तुहरूलाई उहाँले घट्न दिनुभएन।
अत्याचार, विपत्ति र शोकले गर्दा, तिनीहरूको संख्या घट्यो र तिनीहरू होच्याइए।
उहाँ जसले शासकहरूमाथि अपमान खन्याउनुहुन्छ, तिनीहरूलाई पथहीन मरुस्थलहरूमा भड्किहिँड्न दिनुभयो।
तर दरिद्रहरूलाई उहाँले तिनीहरूको विपद्बाट उकास्नुभयो,
र तिनका परिवारहरू भेड़ाका बथानझैँ बढ़ाउनुभयो।
सोझाहरू यो देख्तछन्, र आनन्दित हुन्छन्, तर सबै दुष्टहरू आफ्ना मुख बन्द राख्छन्।
जो बुद्धिमान् छ, त्यसले यी कुराहरूमा ध्यान देओस्,
र परमप्रभुको महान् करुणामाथि विचार गरोस्।