Симни ја апликацијатаПодготвување на нашите срца за Велигден: Побожност за Великите постиПримерок
„Ден 3: Темнината"
Битие 15 претставува една од најзначајните, ако не и најмрачни епизоди во животот на Авраам.
За еден номад, ветувањето за поседување на земја истовремено би било и утешно и тешко за верување, па затоа природно е што Авраам ќе одговори на Божјото ветување (ст.7: „Јас Сум Господ, Кој те изведе од Халдејскиот Ур, за да ти ја предадам оваа земја во наследство!”) со барање за уверување (ст. 8: „Господи, Господи, по што ќе знам дека ќе биде моја?”) Она што е изненадувачки не е барањето, туку знакот што Бог го дава.
Аврам донесе животни пред Бог, расечени на два дела и потоа поставени пред Него. Јасно е напишано дека штом сонцето заоѓа, Аврам не само што заспива, туку доживува „страшна и голема темнина“. Во густата темнина поминува дим како од печка и огнен пламен помеѓу парчињата, а случката завршува со изјавата: „Во тој ден Господ склучи завет со Аврам“ (ст.18).
Што се случува тука? Во древниот Блиски Исток кога две страни склучувале договор тоа често било дополнето со жртвување или некое друго поистоветување за казната што би паднала врз страната која не би го почитувала нејзиниот дел од договорот. Ова означувало дека двете страни биле спремни да го почитуваат договореното по цена на сопствените животи - нивните судбини би биле исти со оние на исечените животни. Во темнината Аврам е сведок како Бог (претставен преку димот и огнениот пламен) поминува помеѓу деловите од животните, а од него самиот не се бара да помине!
Писателите на Евангелијата забележале дека при смртта на Исус, темнина паднала врз земјата и во тој момент ја гледаме жртвата што ја направи Бог за да го одржи Неговото ветување кон нас. Тоа е потсетник дека Тој отиде во гробот за да ни го даде небото, стана отуѓен за ние да добиеме дом и доживеа длабока темнина за да нè воведе во светлината. Всушност, токму оваа визија беше утеха за стравот на Аврам во Битие 15:1 („Не бој се, Авраме! Јас Сум твој штит“). Дали е ова и твоја утеха?
Молитва
Татко, потсети ме дека поради тоа што Исус доживеа темнина, Ти ми ја покажа Твојата светлина; бидејќи Тој доживеа отуѓување, Ти ми вети дом; бидејќи Тој искуси гроб, Ти ми го даде небото. Помогни ми исто така да не се плашам бидејќи Ти си мојот штит и многу голема награда. Во името Христово, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Битие 15 претставува една од најзначајните, ако не и најмрачни епизоди во животот на Авраам.
За еден номад, ветувањето за поседување на земја истовремено би било и утешно и тешко за верување, па затоа природно е што Авраам ќе одговори на Божјото ветување (ст.7: „Јас Сум Господ, Кој те изведе од Халдејскиот Ур, за да ти ја предадам оваа земја во наследство!”) со барање за уверување (ст. 8: „Господи, Господи, по што ќе знам дека ќе биде моја?”) Она што е изненадувачки не е барањето, туку знакот што Бог го дава.
Аврам донесе животни пред Бог, расечени на два дела и потоа поставени пред Него. Јасно е напишано дека штом сонцето заоѓа, Аврам не само што заспива, туку доживува „страшна и голема темнина“. Во густата темнина поминува дим како од печка и огнен пламен помеѓу парчињата, а случката завршува со изјавата: „Во тој ден Господ склучи завет со Аврам“ (ст.18).
Што се случува тука? Во древниот Блиски Исток кога две страни склучувале договор тоа често било дополнето со жртвување или некое друго поистоветување за казната што би паднала врз страната која не би го почитувала нејзиниот дел од договорот. Ова означувало дека двете страни биле спремни да го почитуваат договореното по цена на сопствените животи - нивните судбини би биле исти со оние на исечените животни. Во темнината Аврам е сведок како Бог (претставен преку димот и огнениот пламен) поминува помеѓу деловите од животните, а од него самиот не се бара да помине!
Писателите на Евангелијата забележале дека при смртта на Исус, темнина паднала врз земјата и во тој момент ја гледаме жртвата што ја направи Бог за да го одржи Неговото ветување кон нас. Тоа е потсетник дека Тој отиде во гробот за да ни го даде небото, стана отуѓен за ние да добиеме дом и доживеа длабока темнина за да нè воведе во светлината. Всушност, токму оваа визија беше утеха за стравот на Аврам во Битие 15:1 („Не бој се, Авраме! Јас Сум твој штит“). Дали е ова и твоја утеха?
Молитва
Татко, потсети ме дека поради тоа што Исус доживеа темнина, Ти ми ја покажа Твојата светлина; бидејќи Тој доживеа отуѓување, Ти ми вети дом; бидејќи Тој искуси гроб, Ти ми го даде небото. Помогни ми исто така да не се плашам бидејќи Ти си мојот штит и многу голема награда. Во името Христово, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Свето Писмо
Опис за овој план
Што е Великиот пост? Тоа е време во кое ја очекуваме победата на светлината и животот на Христос над темнината на гревот и смртта. Додека патуваме од почетокот на постот па сè до Велигден, се потсетуваме на реалноста на нашата слабост и Божјата откупителна благодат.
More
Текстот за оваа побожност е создаден од персоналот на црквата „Redeemer Presbyterian Church“ и првично беше објавена на www.redeemer.com во 2012 година. Употребено со дозвола.
