Симни ја апликацијатаПодготвување на нашите срца за Велигден: Побожност за Великите постиПримерок
„Ден 7: Молитвата“
Во рамките на овие десет стихови има две приказни. Едната е за Ана, жена неротка која толку сакаше да има дете и живот исполнет со смисла, а која беше спасена од самата себе преку Божјата милост. Втората приказна е за Божјиот народ кој патуваше секоја година за „да Го слави Господа и да Му принесува жртви во местото Сило.“ Овие две приказни се спојуваат во 1 Самоилова 1 и помеѓу нив е сместена нам добро познатата „Молитва на Ана“.
Веројатно нема подобра слика за еден расипан свет (посебно кај древните народи) од онаа за жената „нероткиња“. Притисокот да се обезбеди наследник, а со тоа да се обезбеди наследството на Израел бил толку огромен што „неплодноста“ ја дефинирало не само физичката туку и духовната и социјална положба на погодената жена. После многу години неплодност, Ана препознала дека нејзината тага преминала во грев, а нејзиното оплакување станало „страдање“ (1 Самоилова 1:11), па така во Сило таа Му го жртвува на Бог она што ја поробило. При тоа свое покајание, таа ветува дека ако некогаш има дете, ќе Му го посвети на Господ - наместо да го користи детето како доказ за сопствената вредност пред оние кои ја осудувале. Наскоро потоа таа зачна и подоцна се врати со својот син кој го предаде како чирак на свештеникот Илија. Ова момче беше Самоил, првиот од големите старозаветни пророци.
Ако некој родител смета дека неговото дете е скапоцено, Ана уште повеќе. Сепак, таа морала да ја знае својата улога во животот на детето како привремено нешто. Кога гледаме како Ана „воскликна во Господа“ од се срце и како „најде сила“ во Него (ст. 1), разбираме дека е обновена преку едното трајно и вистинито нешто во светот (ст. 2). Ана разбра дека позади секоја состојба, физичка или духовна, дејствува Божјата создавачка сила, а не нејзината (ст. 6-8). Таа се радуваше на тоа сознание и беше ослободена.
Молитва
Небесен Татко, и покрај тоа што можеби не ги посакуваме истите нешта како Ана, и ние страдаме обидувајќи се да ги претвориме привремените и минливи нешта во трајни нешта во животот. Помогни ни да го препознаеме ова, да се покаеме за својот грев и да ја ставиме својата сила во Карпата, Твојот Син, Исус Христос. Во името на Христос, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Во рамките на овие десет стихови има две приказни. Едната е за Ана, жена неротка која толку сакаше да има дете и живот исполнет со смисла, а која беше спасена од самата себе преку Божјата милост. Втората приказна е за Божјиот народ кој патуваше секоја година за „да Го слави Господа и да Му принесува жртви во местото Сило.“ Овие две приказни се спојуваат во 1 Самоилова 1 и помеѓу нив е сместена нам добро познатата „Молитва на Ана“.
Веројатно нема подобра слика за еден расипан свет (посебно кај древните народи) од онаа за жената „нероткиња“. Притисокот да се обезбеди наследник, а со тоа да се обезбеди наследството на Израел бил толку огромен што „неплодноста“ ја дефинирало не само физичката туку и духовната и социјална положба на погодената жена. После многу години неплодност, Ана препознала дека нејзината тага преминала во грев, а нејзиното оплакување станало „страдање“ (1 Самоилова 1:11), па така во Сило таа Му го жртвува на Бог она што ја поробило. При тоа свое покајание, таа ветува дека ако некогаш има дете, ќе Му го посвети на Господ - наместо да го користи детето како доказ за сопствената вредност пред оние кои ја осудувале. Наскоро потоа таа зачна и подоцна се врати со својот син кој го предаде како чирак на свештеникот Илија. Ова момче беше Самоил, првиот од големите старозаветни пророци.
Ако некој родител смета дека неговото дете е скапоцено, Ана уште повеќе. Сепак, таа морала да ја знае својата улога во животот на детето како привремено нешто. Кога гледаме како Ана „воскликна во Господа“ од се срце и како „најде сила“ во Него (ст. 1), разбираме дека е обновена преку едното трајно и вистинито нешто во светот (ст. 2). Ана разбра дека позади секоја состојба, физичка или духовна, дејствува Божјата создавачка сила, а не нејзината (ст. 6-8). Таа се радуваше на тоа сознание и беше ослободена.
Молитва
Небесен Татко, и покрај тоа што можеби не ги посакуваме истите нешта како Ана, и ние страдаме обидувајќи се да ги претвориме привремените и минливи нешта во трајни нешта во животот. Помогни ни да го препознаеме ова, да се покаеме за својот грев и да ја ставиме својата сила во Карпата, Твојот Син, Исус Христос. Во името на Христос, Амин.
Авторско право (С) 2012 од „Redeemer Presbyterian Church“.
Свето Писмо
Опис за овој план
Што е Великиот пост? Тоа е време во кое ја очекуваме победата на светлината и животот на Христос над темнината на гревот и смртта. Додека патуваме од почетокот на постот па сè до Велигден, се потсетуваме на реалноста на нашата слабост и Божјата откупителна благодат.
More
Текстот за оваа побожност е создаден од персоналот на црквата „Redeemer Presbyterian Church“ и првично беше објавена на www.redeemer.com во 2012 година. Употребено со дозвола.
