ЕРЕМИЈА 20:8-9

Зашто штом ќе проговорам, треба да викам, треба да навестувам: „Насилство! Пропаст!“ Навистина Господовото слово ми стана за презир и за потсмев цел ден. И реков во себеси: „Веќе не ќе мислам на Него, ниту ќе зборувам во Негово Име.“ Но тогаш во моето срце беше како распламенат оган запретан во моите коски: напразно се трудев да издржам, не можев веќе.