А по три дена, откако склучија со нив сојуз, слушнаа дека тие биле нивни соседи и дека живеат близу до нив; зашто синовите Израелови кога тргнаа на пат, дојдоа до градовите нивни на третиот ден; градовите нивни, пак, беа: Гаваон, Кефира, Беерот и Кирјат-Јарим. Но синовите Израелови не ги погубија, зашто сите кнезови народни им се заколнаа во Господ, Израеловиот Бог. Затоа целата заедница Израелова негодуваше поради родоначалниците. Сите родоначалници рекоа пред целата заедница: „Им се заколнавме во Господ, Израеловиот Бог, и затоа не смееме да ги допреме нив; а, еве, што ќе направиме со нив: ќе ги оставиме живи, за да не нѐ стигне гневот поради заклетвата, со која им се заколнавме.“ И на родоначалниците уште им рекоа: „Нека живеат, но ќе сечат дрва и ќе носат вода за целата заедница.“ И целиот народ го прифати тоа што му рекоа родоначалниците. Исус ги повика и им рече: „Зошто нѐ измамивте, кога рековте: ‚ние сме многу далеку од вас, а вие сте живееле блиску до нас?‘ Отсега да сте проклети! Вечно ќе бидете робови, ќе сечете дрва и ќе носите вода за домот на мојот Бог!“ Тие му одговорија на Исус и рекоа: „Дојде до ушите на твоите робови дека Господ, твојот Бог, му заповедал на својот слуга Мојсеј дека ќе ви ја даде целата земја, и дека ќе ги погуби сите жители на оваа земја пред ваши очи; затоа ние многу се уплашивме да не ни го земете животот, па така постапивме; сега, ете, ние сме во твои раце: како ти се чини дека е подобро и посправедливо да постапиш со нас, така и направи.“ И Исус така и постапи со нив: ги избави од рацете на синовите Израелови, и тие не ги погубија. И во тој ден Исус нареди тие да сечат дрва и да носат вода за заедницата и за жртвеникот на Господ дури и до денес, на она место, што ќе го избере Господ.