Դավթի Որդին

Ինչպե՞ս եք ասում ձեր նշանածին, որ հղի եք Աստծո խոստացված Փրկիչով: Սա այն հարցն է, որ Մարիամը, հավանաբար, ինքն իրեն տվել է բարի լուրը ստանալուց հետո: Երբ Հովսեփը իմացավ, նա սկզբում որոշեց հրաժարվել իրենց հարաբերություններից: Բայց Աստված ուզում էր Հովսեփին ներառել նաև այս պատմության մեջ:

Այսօրվա Սուրբ Գրություններում Աստված պատգամաբեր է ուղարկում Հովսեփին, որը լրացնում է նրան մանրամասները: Սուրհանդակը Հովսեփին անվանում է «Դավթի որդի», ինչը տարօրինակ է, քանի որ Դավիթը Հովսեփի հոր անունը չէ։

Դավիթն ապրել է Մարիամից և Հովսեփից հարյուրավոր տարիներ առաջ: Նա նույնպես փոքր քաղաքից էր և սովորական հովիվ էր ապրում։ Բայց մի օր Աստված մի պատգամաբեր ուղարկեց Բեթղեհեմ՝ Դավթին ասելու, որ նա ընտրվել է որպես թագավոր։

Ավելի ուշ, Աստված խոստացավ, որ Դավթի հետնորդներից մեկը կստեղծի նոր և ավելի լավ թագավորություն, որը կարող է օրհնել ողջ աշխարհը: Դավիթն ու նրա սերունդները թերի էին և հաճախ վնասակար ընտրություն էին կատարում, ինչը հանգեցրեց նրանց թագավորության փլուզմանը։ Ժողովուրդը գիտեր, որ եթե նրանք պատրաստվում են ունենալ նոր և ավելի լավ թագավորություն, իրենց պետք է նոր ու ավելի լավ Դավիթ: Այսպիսով, սերունդներ շարունակ մարդիկ սպասում էին «Դավթի Որդու» գալուն:

Սա մեզ վերադարձնում է Հովսեփի մոտ՝ հովվի ժառանգներից, որը դարձավ թագավոր: Հովսեփը անկատար էր, ինչպես Դավթի բոլոր մյուս սերունդները մինչ այդ, բայց Դավթի իսկական և անթերի Որդին աշխարհ էր գալիս Մարիամի միջոցով, որը միացավ Հովսեփի ընտանիքին որպես նրա կինը: Ուստի, թեև Հովսեփը Հիսուսի կենսաբանական հայրը չէր, նա մեծացրեց Հիսուսին Մարիամի կողքին և ընտանեկան կապ ապահովեց Դավթի հետ:

Հովսեփը Մարիամին տարավ Բեթղեհեմ՝ Դավթի հայրենի քաղաքը: Եվ այնտեղ Մարիամը ծնեց Հիսուսին՝ Դավթի ճշմարիտ Որդուն: Իսկ ովքե՞ր են եղել առաջին մարդիկ, ովքեր իմացել են Դավթի Որդու մասին։ Հովիվներ, իհարկե:

Սուրբ Ծննդյան պատմությունը մեզ հիշեցնում է, որ մենք մեզանից ավելի մեծ բանի մի մասն ենք: Պատմության ընթացքում Աստված աշխատել է մարդկանց հետ՝ երկիրն ավելի նմանեցնելով դրախտին: Դավիթը և Ջոզեֆը նույնպես դեր ուներ։ Բայց պատմությունը դեռ շարունակվում է, և հիմա մեր հերթն է։

Ուրեմն ինչպե՞ս ենք մենք հետևելու նրանց օրինակին: Դե, մեկ հուշում կա այսօրվա հատվածներում: Տեսեք, թե ինչպես է Հովսեփն արձագանքում Աստծո կոչմանը: Դուք կնկատեք, որ նա լսում է, վստահում և զոհաբերում է ուրիշներին օգնելու համար: Երբ մենք նման ընտրություն ենք կատարում, մենք առաջ ենք տանում Աստծո պատմությունը:

Աղոթիր. Սիրելի Աստված, շնորհակալություն Քեզ՝ մեզ Քո պատմության մեջ հրավիրելու համար: Ես գիտեմ, որ իմ դերն ունեմ՝ երկիրն ավելի նմանեցնելու դրախտին: Այսպիսով, խնդրում եմ, օգնեք ինձ տեղյակ լինել, թե ինչպես եք ինձ կանչում ուրիշների կյանքում փոփոխություն մտցնելու համար: Հիսուսի անունով, ամեն։