Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan Матта 26

Pataje

– Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз. Рух джесюр, беден исе такъатсыз!

О, янында олгъан адамларгъа: – Джаным сыкъылып, олю гъамынен тола. Мында къалынъыз ве Меннен берабер козь-къулакъ олунъыз, – деди.

Бираз узакълашып, ерге йыкъылды ве дува окъуп башлады: – Бабам! Эгер мумкюн олса, Мени бу азап къадесинден къуртар! Амма Меним истегеним дегиль, Сенинъ истегенинъ олсун, – деди.

– Бу – Меним къаным, васиет къаны. О, чокъ адамнынъ гуналары багъышланмасы ичюн тёкюледжек.

‌Олар ашап отургъанда, Иса отьмекни алды, шукюр этип парчалады ве шегиртлерине берип: – Алынъыз, ашанъыз. Бу – Меним тенимдир, – деди.

Къадени де алып, шукюр этти ве оларгъа узатып: – Бундан эпинъиз ичинъиз, – деди.

Иса, шегиртлерининъ янына къайтып, оларнынъ юкълагъаныны корьди ве Пётргъа: – Демек, сизлер Меннен берабер бир саат биле козь-къулакъ оламадынъыз? – деди.

Мен сизге шуны айтам: Бабамнынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, Мен юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.

О дакъкъада Исанынъ онъа: «Хораз къычырмаздан эвель, сен учь кере Менден вазгечеджексинъ», – деген сёзлери Пётрнынъ эсине тюшти. Тышкъа чыкъып, о окюр-окюр агълады.

Турунъыз, кетейик! Бакъынъыз, Манъа хиянетлик япкъан адам якъынлашты, – деди.

Лякин Иса онъа: – Къылычынъны къынына къой! Эр бир къылыч котерген адам къылычтан гъайып оладжакъ.