Το βιβλίο του Ιωάννη: Τα επτά "Σημεία" και τα επτά "Εγώ είμαι" του Ιησού ΧριστούΔείγμα

"Ο Χριστός περπατάει πάνω στο νερό"

Στο Β' Βασιλέων κεφάλαιο 6, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα μικρή ιστορία που καταγράφει το πώς ο Ελισαίος έκανε τη λεπίδα του τσεκουριού να επιπλέει. Γιατί να επιπλέει, μπορεί να ρωτήσει κάποιος; Πρώτα, πρέπει να θυμόμαστε ότι στη διακονία του Κυρίου μας και των μαθητών που τον ακολουθούσαν, ο σκοπός της υπηρεσίας τους και των θαυμάτων τόσο του Ηλία όσο και του Ελισαίου ήταν να πιστοποιήσουν την αυθεντικότητα των αγγελιοφόρων που μετέφεραν το μήνυμα του Θεού.

Αλλά γιατί αυτή η δανεισμένη λεπίδα; Γιατί ο Ηλίας έριξε ένα ξύλο για να το κάνει να επιπλέει; Λοιπόν, αυτή είναι μια βαθιά ερώτηση. Όπως ο Μωυσής έριξε ένα κομμάτι ξύλο στο νερό στη Μερά (που σημαίνει πικρό) κατά την έξοδο του Ισραήλ από την Αίγυπτο, έτσι και ο Ελισαίος ρίχνει το ραβδί εδώ. Η ρίψη του ξύλου από τον Μωυσή θεράπευσε τα νερά και συμβόλιζε την υπόσχεση του Θεού να θεραπεύσει τον λαό Του. Ουσιαστικά, ο Θεός θα αντέστρεφε τα λάθη του λαού του μέσω μιας υπόσχεσης να τους θεραπεύσει.

Η απώλεια κάποιου αντικειμένου από αμέλεια, όπως η κεφαλή ενός τσεκουριού, ήταν μια σοβαρή παράβαση, διότι η διαχείριση και η προσεκτική φροντίδα της περιουσίας κάποιου ήταν μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση στη σκέψη των ανθρώπων της εβραϊκής κουλτούρας. Ο Ηλίας ο Θεσβίτης πληρώνει θαυματουργικά ένα τέτοιο αδίκημα με το ραβδί. 

Έτσι, αντί να ρωτήσεις γιατί η κεφαλή του τσεκουριού, θα πρέπει να ρωτήσουμε: "Γιατί το ραβδί;" Θα πρέπει επίσης να ρωτήσουμε: "Γιατί επέπλεε ο Χριστός καθώς περπατούσε πάνω στο νερό;" Όλα αυτά τα περιστατικά συνδέονται μεταξύ τους για να φανερώσουν το ευαγγέλιο. Στην Καινή Διαθήκη, το ξύλο, που αντιστοιχεί με το σταυρό, αφαιρεί την αμαρτία. Το νερό αντιστοιχεί με την αιώνια ζωή (αφαιρώντας την αρχαία αμαρτία του Αδάμ — δηλαδή η «κεφαλή του τσεκουριού» είναι η αρχαία αμαρτία του Αδάμ).  Η αιώνια ζωή με τον Χριστό, όπως το ραβδί που πέταξε ο Ελισαίος, αντιστρέφει και αφαιρεί ακόμη και τις πιο μικρές παραβάσεις, πόσο μάλλον τις σοβαρότερες συνέπειες — δηλαδή τον πνευματικό θάνατο.